Wyrok z dnia 2023-02-03 sygn. I OSK 97/21

Dnia 3 lutego 2023 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędziowie: sędzia NSA Zygmunt Zgierski sędzia del. WSA Arkadiusz Blewązka (spr.) po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 2023 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 12 czerwca 2019 r., sygn. akt II SA/Rz 119/19 w sprawie ze skargi E. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] listopada 2018 r. nr [...] w przedmiocie kosztów transportu, utrzymania i koniecznego leczenia zwierząt 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Rzeszowie do ponownego rozpoznania; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. na rzecz E.S. kwotę 1.700,00 (tysiąc siedemset) PLN tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Wyrokiem z dnia 12 czerwca 2019 r., II SA/Rz 119/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę E. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] listopada 2018 r. nr [...] w przedmiocie kosztów transportu, utrzymania i koniecznego leczenia zwierząt.

Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach sprawy:

Decyzją z dnia [...] października 2018 r. nr [...] Wójt Gminy F. obciążył E. S. kosztami transportu, leczenia oraz pobytu zwierząt – pięciu psów: mix labradora, suczki owczarka niemieckiego, owczarka niemieckiego, psa mix dużej rasy oraz psa mix małej rasy, przekazanych na okres od dnia [...] kwietnia 2015 r. do [...] sierpnia 2015 r. A. N. – Usługi [...] "[...]" w P., w kwocie 9.281,00 zł i jednocześnie zobowiązał E. S. do uiszczenia ww. kwoty w terminie 14 dni do dnia, w którym decyzja stanie się ostateczna. W uzasadnieniu wydanego rozstrzygnięcia podano, że Wójt Gminy F. decyzją z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] orzekł o czasowym odebraniu A. S. pięciu ww. psów, utrzymywanych na posesji stanowiącej jego własność i przekazaniu ich A. N. – Usługi [...] "[...]" w P. Jednocześnie w decyzji tej organ orzekł, że kosztami transportu, leczenia i utrzymywania zwierząt obciążony zostaje ich właściciel. Decyzja o odebraniu psów nie określała wysokości kosztów przekazania psów i kwota ta została określona dopiero na podstawie otrzymanych przez Gminę F. rachunków nr [...], nr [... i korekcie nr [...], wystawionych przez A. N. – Usługi [...] "[...]" w P. Organ I instancji podkreślił, że w związku z koniecznością wyjaśnienia kwot wskazanych w złożonych rachunkach, przesłuchał w charakterze świadka A. N., która wyjaśniła, że zawarła umowę z Gminą F. i z umowy tej wynikają szczegółowe stawki za usługi [...]. Wysokość rachunków wynika z przemnożenia ilości dni pobytu zwierząt przez ilość zwierząt i przez stawki za dobę. Podczas pobytu psów wykonano konkretne usługi: szczepienie, odrobaczenie i profilaktykę przeciwko ektopasożytom w ilościach wskazanych w rachunkach. Dodatkowo dwa psy wymagały leczenia, na dowód czego dołączono kopie faktury lek. wet. R. F. Organ I instancji podał także jakie elementy złożyły się na łączną kwotę 9.281,00 zł. Zaznaczył, że w ramach współpracy z Gminą F., Stowarzyszenie [...] "A," w P. podjęło się bezpłatnej, całodobowej opieki nad zwierzętami, w tym medycznej w okresie od dnia [...] lipca 2015 r. do [...] sierpnia 2015 r., co znacznie obniżyło koszty. O tym zaś, że E. S. jest właścicielką ww. psów przesądził Sąd Rejonowy w P. wyrokiem z dnia [...] października 2016 r., [...], w związku z czym organ obciążył kosztami właścicielkę zwierząt. Organ I instancji zaznaczył końcowo, że do obowiązków gminy w zakresie ochrony zwierząt należy m.in. zapewnienie im opieki oraz ich wyłapanie, jednakże gmina nie ma obowiązku pokrywania kosztów z tym związanych, w przypadku gdy zwierzę ma właściciela lub opiekuna. Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz.U.2017.1840 ze zm.), dalej jako "u.o.z.", w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, kosztami transportu, utrzymania i koniecznego leczenia zwierzęcia obciąża się jego dotychczasowego właściciela lub opiekuna.

E. S. wniosła odwołanie od tej decyzji, zarzucając wydanie jej z naruszeniem prawa. Zaskarżoną decyzją z dnia [...] listopada 2018 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P., w następstwie rozpoznania ww. odwołania, utrzymało w mocy decyzję organu I instancji, podzielając w całości jej argumentację. Odnosząc się do zarzutów odwołania Kolegium podało, że na podstawie art. 7 ust. 4 u.o.z. obciążenie odwołującej się kosztami transportu, leczenia i pobytu zwierząt było zasadne. Firma A.N. – Usługi [...] "[...]" w P. została bowiem wybrana w drodze przetargu, a kryterium decydującym o wyborze była najniższa cena za usługi weterynaryjne. Ponadto, decyzją z dnia [...] kwietna 2015 r. zwierzęta zostały odebrane A. S., tym niemniej ich właścicielką – w świetle wyroku sądu powszechnego – jest E. S.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie na powyższa decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. E. S. wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji organu I instancji, a ponadto o zasądzenie kosztów postępowania. Zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie:

1. art. 15 w zw. z art. 138 § 1 i 2 k.p.a. przez odstąpienie od ponownego rozpatrzenia sprawy i ograniczenie się do powtórzenia stanu faktycznego i prawnego ustalonego przez organ I instancji;

2. art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. przez jego zastosowanie i utrzymanie zaskarżonej decyzji w mocy pomimo jej wadliwości, a w szczególności nierozpatrzenie zarzutów wskazanych w odwołaniu od decyzji;

3. art. 7 ust. 4 w zw. z art. 7 ust. 1c i art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 3 u.o.z. przez bezprawne obciążenie skarżącej kosztami transportu, utrzymania i koniecznego leczenia psów, których jest właścicielką, w okresie od dnia [...] kwietnia 2015 r. do [...] sierpnia 2015 r. w firmie A. N. – Usługi [...] "[...]" w P. w kwocie 9.281,00 zł, w sytuacji przekazania zwierząt ww. podmiotowi w trybie art. 7 ust. 1c u.o.z., a zatem nieodpłatnie i brak jest podstawy prawnej do obciążania skarżącej tymi kosztami;

4. art. 7, art. 8, art. 11 w zw. z art. 77 § 1 k.p.a. przez dowolne i jednostronne ustalenie, iż dzienny koszt utrzymania jednego psa wynosi 25 zł, podczas gdy organ w żaden sposób nie zweryfikował tego i nie podał, z jakich względów uznał tę kwotę za uzasadnioną;

5. art. 11 w zw. z art. 107 § 3 k.p.a. przez wadliwe sporządzenie uzasadnienia decyzji, gdzie materiał dowodowy został potraktowany wybiórczo, brak w uzasadnieniu wskazania faktów, które organ uznał za udowodnione i dowodów, na których się oparł, przy zupełnym braku uzasadnienia prawnego decyzji;

6. art. 6 w zw. z art. 107 § 1 i 3 k.p.a. przez wskazanie jako podstawy prawnej decyzji, innej decyzji administracyjnej wydanej przez organ w innej sprawie;

7. art. 7 ust. 3 i 4 u.o.z. przez obciążenie kosztami transportu, utrzymania i koniecznego leczenia psów ich właścicielkę, w sytuacji, gdy poprzedzająca ją decyzja o czasowym odebraniu psów nie była skierowana wobec niej, a wobec opiekuna psów.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. wniosło o jej oddalenie, podtrzymując dotychczas zajęte stanowisko.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie uznając skargę za niezasadną wskazał, iż ww. decyzją z dnia [...] maja 2015 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy F. z dnia [...] kwietnia 2015 r. orzekającą o czasowym odebraniu A. S. pięciu psów utrzymywanych na jego posesji i przekazaniu ich A. N. – Usługi [...] "[...]" w P., oraz wskazującej, iż kosztami transportu, leczenia i utrzymania zwierząt należy obciążyć ich właścicielkę, a decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności ze względu na zły stan zdrowia psów. W piśmie z dnia [...] maja 2015 r. skarżąca wniosła o wznowienie postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a., gdyż jako właścicielka psów nie brała udziału w postępowaniu zakończonym ww. decyzją. Postanowieniem z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. wznowiło postępowanie zakończone własną decyzją z dnia [...] maja 2015 r. nr [...]. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Przemyślu wyrokiem z dnia 7 czerwca 2016 r., II SA/Rz 1462/15 uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...], która uchylała decyzję Wójta Gminy F. z dnia [...] sierpnia 2015 r. w części dotyczącej ustalenia kosztów transportu, leczenia i utrzymania zwierząt tj. pkt 4 decyzji i w tym zakresie przekazywało sprawę organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia. Kolejnym wyrokiem z dnia 7 lutego 2018 r., II SA/Rz 1321/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Przemyślu uchylił: - decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] września 2017 r. nr [...] i decyzję Wójta Gminy F. z dnia [...] sierpnia 2017 r. nr [...]; - decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] października 2016 r. nr [...] i decyzję Wójta Gminy F. z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...]; - decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...]; - postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...]; - decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...]; - postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...].

Dalej Sąd I instancji wskazał, iż w rezultacie ww. prawomocnych wyroków postępowanie administracyjne wróciło do etapu rozpoznania wniosku skarżącej z dnia [...] maja 2015 r. o wznowienie postępowania. Następnie Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. postanowieniem z dnia [...] lipca 2018 r. nr [...] wznowiło na wniosek E. S. postępowanie administracyjne zakończone decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] maja 2015 r. nr [...]. Decyzją z dnia [...] lipca 2018 r. nr [...], działając na podstawie art. 151 § 2 i art. 146 w zw. z art. 145 §1 pkt 4 k.p.a., Kolegium stwierdziło wydanie z naruszeniem prawa przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. decyzji ostatecznej z dnia [...] maja 2015 r. nr [...], utrzymującej w mocy decyzję Wójta Gminy F. z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] o czasowym odebraniu zwierząt. Sąd I instancji wskazał, iż decyzja ta nie była przedmiotem zaskarżenia do sądu administracyjnego, co skutkowało zakończeniem postępowania wznowieniowego, a tym samym decyzja Wójta Gminy F. z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] pozostała w obrocie prawnym.

Dalej Sąd I instancji podał, że aktualnie przedmiotem zaskarżenia jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] listopada 2018 r. nr [...], którą utrzymano w mocy decyzję Wójta Gminy F. z dnia [...] października 2018 r. nr [...] w sprawie obciążenia E. S. kosztami transportu, leczenia oraz pobytu pięciu psów przekazanych na okres od dnia [...] kwietnia 2015 r. do dnia [...] sierpnia 2015 r. A. N. – Usługi [...] "[...]" w P., w kwocie 9.281,00 zł., którą należy uiścić w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja stanie się ostateczna.

W ocenie Sądu I instancji zestawienie treści decyzji Wójta Gminy F. z dnia [...] kwietnia 2015 r. i z dnia [...] października 2018 r. wskazują na odrębność przedmiotową i podmiotową decyzji, co wyklucza tożsamość spraw administracyjnych i umożliwia przeprowadzenie oceny legalności aktualnie zaskarżonej decyzji. Zgodnie bowiem z art. 134 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, z zastrzeżeniem art. 57a. Powyższe oznacza, że sprawa o wznowienie postępowania jest odrębną sprawą.

Przechodząc do oceny okoliczności sprawy Sąd I instancji wskazał, iż stosownie do art. 7 ust. 1 u.o.z., zwierzę traktowane w sposób określony w art. 6 ust. 2 u.o.z. może być czasowo odebrane właścicielowi lub opiekunowi na podstawie decyzji wójta (burmistrza, prezydenta miasta) właściwego ze względu na miejsce pobytu zwierzęcia i przekazane: 1) schronisku dla zwierząt, jeżeli jest to zwierzę domowe lub laboratoryjne, lub 2) gospodarstwu rolnemu wskazanemu przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta), jeżeli jest to zwierzę gospodarskie, lub 3) ogrodowi zoologicznemu lub schronisku dla zwierząt, jeżeli jest to zwierzę wykorzystywane do celów rozrywkowych, widowiskowych, filmowych, sportowych lub utrzymywane w ogrodach zoologicznych. Z dyspozycji art. 7 ust. 1 u.o.z. wynika, że zwierzę może być odebrane tak opiekunowi jak i właścicielowi zwierzęcia. Ma to swoje racjonalne uzasadnienie stanem faktycznym, gdyż w określonych sytuacjach zwierzę znajduje się pod opieką podmiotu, który nie zawsze jest jego właścicielem. W stanie faktycznym sprawy psy zostały odebrane opiekunowi decyzją organu I instancji. W tej decyzji zostało wyznaczone miejsce umieszczenia zwierząt. Sąd I instancji uznał, iż fakt umieszczenia i przyczyny umieszczenia zwierząt pozostają poza kontrolą sądową, tym niemniej wskazał, że przyczyny związane z umieszczeniem zwierząt z zastosowaniem art. 7 ust. 1c u.o.z., należy uznać za racjonalne, gdyż było to podyktowane zagrożeniem życia i zdrowia zwierząt, co dokumentuje zgromadzony materiał dowodowy, który stał się podstawą nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności. Za okoliczność bezsporną uznano, że skarżąca jest właścicielką zwierząt, które finalnie zostały jej zwrócone. Okoliczność ta była podstawą wznowienia postępowania i została też jednoznacznie ustalona w postępowaniu przed Sądem Rejonowym w P. Decyzja Wójta Gminy F. z dnia [...] kwietnia 2015 r. o odebraniu psów nie określiła wysokości kosztów odebrania psów i przekazania A. N., gdyż kwota ta została określona dopiero po przedłożeniu Gminie F. rachunków z dnia [...] lipca 2015 r. i [...] września 2015 r. oraz korekty do rachunku z dnia [...] listopada 2015r. Sąd I instancji podkreślił, że przedstawione rachunki zostały pozytywnie zweryfikowane przez organ I instancji, a także wskazał, że w okresie od dnia [...] lipca 2015 r. do [...] sierpnia 2015 r. Stowarzyszenie [...] "[...]" w P. podjęło się całodobowej opieki nad zwierzętami, co znacznie obniżyło koszty wykonanej usługi.

Dalej Sąd I instancji podał, że stosownie do art. 7 ust. 4 u.o.z., w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, kosztami transportu, utrzymania i koniecznego leczenia zwierzęcia obciąża się jego dotychczasowego właściciela lub opiekuna. Przepis powyższy nie zawiera żadnych uwarunkowań dla wyboru adresata decyzji. Skoro powrót psów nastąpił do właścicielki, to organ zasadnie skierował decyzję do skarżącej. Wybór adresata decyzji pozostawał też rezultatem stanu faktycznego sprawy. Sąd i instancji uznał także, że po stronie organu zaistniały przesłanki formalne (brak res iudicata) dla wydania decyzji o obciążeniu skarżącej, jako właścicielki psów, kosztami transportu, utrzymania i koniecznego ich leczenia. Również zakres przedmiotowy kosztów, którymi obciążono skarżącą odpowiada treści art. 7 ust. 4 u.o.z. Sąd stwierdził także, że przepis art. 7 u.o.z. nie daje podstaw do określenia terminu wykonalności decyzji w taki sposób jak uczynił to organ I instancji w decyzji z dnia [...] października 2018 r., określając 14 – dniowy termin liczony od dnia, w którym decyzja stanie się ostateczna. Naruszenie to nie miało jednak wpływu na wynik sprawy, gdyż powyższy termin wyekspirował w czasie przewidzianym do wniesienia skargi. Mając powyższe na względzie Sąd I instancji oddalił skargę jako bezzasadną, stosownie do art. 151 p.p.s.a.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła E. S., zaskarżając wyrok w całości i zarzucając naruszenie prawa materialnego, tj. art. 7 ust. 4 w zw. z art. 7 ust. 1c i art. 7 ust. 1 pkt 1-3 u.o.z. przez niewłaściwe zastosowanie i obciążenie skarżącej kosztami transportu, utrzymania i koniecznego leczenia pięciu psów, których jest właścicielem w okresie od dnia [...] kwietnia 2015 r. do [...] sierpnia 2015 r. w firmie Usługi [...] "[...]" w P. w kwocie 9.281,00 zł, w sytuacji, gdy z ustaleń faktycznych sprawy wynika jednoznacznie, że zwierzęta zostały przekazane ww. podmiotowi w trybie art. 7 ust. 1c u.o.z., a zatem nieodpłatnie i brak jest podstawy prawnej do obciążania tymi kosztami E. S.

Wskazując na powyższą podstawę kasacyjną wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej powyższy zarzut szerzej umotywowano.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna okazała się zasadna.

Naczelny Sąd Administracyjny stosownie do art. 183 § 1 p.p.s.a. rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc pod uwagę z urzędu jedynie nieważność postępowania. W niniejszej sprawie nie zachodzi żadna z okoliczności skutkujących nieważnością postępowania, o jakich mowa w art. 183 § 2 p.p.s.a. oraz żadna z przesłanek, o których mowa w art. 189 p.p.s.a., które Naczelny Sąd Administracyjny rozważa z urzędu dokonując kontroli zaskarżonego skargą kasacyjną wyroku.

Odniesienie się do zarzutu kasacyjnego, w takim kształcie, w jakim został postawiony, wypada poprzedzić uwagą, iż przepis art. 141 § 4 p.p.s.a. nakłada na sąd administracyjny obowiązek uzasadnienia wydanego wyroku. Uzasadnienie takie co do zasady powinno zawierać: zwięzłe przedstawienie stanu sprawy, zarzutów podniesionych w skardze, stanowisk pozostałych stron, a także podstawę prawną rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie. Funkcja uzasadnienia wyroku sądu I instancji nie jest jednorodna, bowiem jego adresatem, oprócz stron, jest także Naczelny Sąd Administracyjny w razie wniesienia skargi kasacyjnej. Aspekt kontroli kasacyjnej tworzy po stronie sądu I instancji obowiązek wyjaśnienia motywów podjętego rozstrzygnięcia w taki sposób, który umożliwi przeprowadzenie kontroli instancyjnej zaskarżonego orzeczenia. Treść uzasadnienia powinna zatem umożliwić, tak stronom postępowania jak i Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu, prześledzenie toku rozumowania sądu I instancji i poznanie racji, które stały za wydanym w sprawie rozstrzygnięciem. Tworzy to po stronie sądu I instancji obowiązek wyjaśnienia motywów podjętego rozstrzygnięcia w taki sposób, który nie będzie budził wątpliwości Naczelnego Sądu Administracyjnego co do tego, że zaskarżony wyrok został wydany po gruntownej analizie sprawy i rozważeniu wszystkich jej okoliczności, w szczególności po wyjaśnieniu wszystkich wątpliwości występujących na etapie postępowania administracyjnego.

Z niekwestionowanych okoliczności faktycznych badanej sprawy wynika, iż dokonano czasowego odebrania A. S. pięciu psów utrzymywanych na jego posesji, a stanowiących własność skarżącej, i psy te przekazano A. N., prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą Usługi [...] "[...]" w P. Z niepodważonych okoliczności wynika także, iż umieszczenie odebranych psów u A. N. nastąpiło w trybie art. 7 ust. 1c u.o.z. Kwestie te akcentowane były także przez Sąd I instancji, który na marginesie prowadzonych rozważań potwierdził racjonalność zastosowania ww. przepisu w okolicznościach niniejszej sprawy

Odnosząc się do powyższej kwestii należy zauważyć, iż zwierzę traktowane w sposób określony w art. 6 ust. 2 u.o.z. może być czasowo odebrane właścicielowi lub opiekunowi na podstawie decyzji wójta (burmistrza, prezydenta miasta) właściwego ze względu na miejsce pobytu zwierzęcia i przekazane: 1) schronisku dla zwierząt, jeżeli jest to zwierzę domowe lub laboratoryjne, lub 2) gospodarstwu rolnemu wskazanemu przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta), jeżeli jest to zwierzę gospodarskie, lub 3) ogrodowi zoologicznemu lub schronisku dla zwierząt, jeżeli jest to zwierzę wykorzystywane do celów rozrywkowych, widowiskowych, filmowych, sportowych lub utrzymywane w ogrodach zoologicznych (art. 7 ust. 1 u.o.z.). Przekazanie zwierzęcia, o którym mowa w powyższym przepisie następuje za zgodą podmiotu, któremu zwierzę ma być przekazane (art. 7 ust. 1b u.o.z.). Natomiast w przypadku braku zgody takiego podmiotu lub wystąpienia innych okoliczności uniemożliwiających przekazanie zwierzęcia podmiotom, o których mowa w ust. 1, zwierzę może zostać nieodpłatnie przekazane innej osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej albo osobie fizycznej, która zapewni mu właściwą opiekę (art. 7 ust. 1c u.o.z.). Kwestię kosztów transportu, utrzymania i koniecznego leczenia zwierzęcia reguluje natomiast art. 7 ust. 4 u.o.z. stanowiąc, iż w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, kosztami transportu, utrzymania i koniecznego leczenia zwierzęcia obciąża się jego dotychczasowego właściciela lub opiekuna. Ponieważ w okolicznościach niniejszej sprawy czasowe odebranie zwierząt nastąpiło w trybie zwykłym, uregulowanym w art. 7 ust. 1 u.o.z., nie zaś w trybie interwencyjnym, o którym stanowi art. 7 ust. 3 u.o.z., to rozważając kwestie kosztów transportu, utrzymania i koniecznego leczenia, o których stanowi art. 7 ust. 4 u.o.z., wypada dostrzec, przywoływaną już powyżej niekwestionowaną okoliczność, iż psy skarżącej zostały przekazane w trybie art. 7 ust. 1c u.o.z. podmiotowi, który roztoczył nad nimi opiekę. Przepis art. 7 ust. 1c u.o.z. reguluje odrębny tryb przekazania zwierząt, od tego uregulowanego w art. 7 ust. 1 u.o.z., statuując wyjątek od tegoż przepisu. Brak zgody na przekazanie zwierzęcia czasowo odebranego lub wystąpienie innych okoliczności uniemożliwiających jego przekazanie podmiotom, o których mowa w art. 7 ust. 1 u.o.z., stanowi warunek przekazania zwierzęcia w trybie art. 7 ust. 1c u.o.z. podmiotowi, który zapewni mu właściwą opiekę.

Skoro zatem art. 7 ust. 4 u.o.z. regulując kwestię kosztów transportu, utrzymania i koniecznego leczenia czasowo odebranego zwierzęcia, wyraźnie odwołuje się do przypadków, "o których mowa w ust. 1", a jednocześnie art. 7 ust. 1c u.o.z., statuując rozwiązanie wyjątkowe, wskazuje na nieopłatne przekazanie zwierzęcia podmiotom w nim wskazanym, innym niż podmioty wymienione w art. 7 ust. 1 u.o.z. (tj. schronisko dla zwierząt, gospodarstwo rolne, ogród zoologiczny), to kwestia tego, czy skarżąca w ogóle może być obciążona kosztami transportu, pobytu i koniecznego leczenia zwierzęcia w sytuacji przekazania zwierzęcia podmiotowi w powyższym trybie, ma zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia o obowiązku ponoszenia przez skarżącą tych kosztów. W motywach zaskarżonego wyroku kwestia ta na została dostrzeżona jako istotna dla oceny legalności zaskarżonej decyzji i Sąd I instancji w ogóle nie poświęcił jej uwagi, pomimo iż zarzut w tym zakresie został wyraźnie sformułowany w skardze. Wyjaśnienie wzajemnego związku pomiędzy przywołanymi powyżej regulacjami prawnymi, w kontekście zdekodowania normy prawnej stanowiącej podstawę obowiązku właściciela zwierzęcia ponoszenia kosztów jego transportu, utrzymania i koniecznego leczenia, stanowi natomiast wyjaśnienie podstawy prawnej rozstrzygnięcia podjętego w niniejszej sprawie. Zaniechanie tego przez Sąd I instancji, nakazuje potwierdzić zasadność zarzutu kasacyjnego naruszenia zaskarżonym wyrokiem art. 7 ust. 4 w zw. z art. 7 ust. 1c i art. 7 ust. 1 pkt 1-3 u.o.z. Przy czym, brak wyjaśnienia w zaskarżonym wyroku wzajemnej relacji pomiędzy ww. przepisami, w szczególności pomiędzy art. 7 ust. 4 i art. 7 ust. 1c u.o.z., wobec zaniechania dokonania wykładni prawa w tym zakresie, przedwczesną czyniłby kasacyjną ocenę zasadności zarzutu niewłaściwego zastosowania ww. przepisów w okolicznościach badanej sprawy, czego w postawionym zarzucie domagał się autor kasacji.

W takich okolicznościach Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Rzeszowie do ponownego rozpoznania (art. 185 § 1 p.p.s.a.).

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd I instancji zobowiązany będzie przede wszystkim wyjaśnić podstawę prawną nałożonego na skarżącą obowiązku ponoszenia kosztów transportu, utrzymania i koniecznego leczenia pięciu psów, a sporządzając uzasadnienia podjętego rozstrzygnięcia umożliwi stronom postępowania, a w razie wniesienia skargi kasacyjnej także Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu, prześledzenie toku rozumowania i poznanie racji, które stały za tym rozstrzygnięciem..

O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 203 pkt.1 p.p.s.a.