Wyłączenie obowiązku zgłoszenia nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego albo w tej formie zostało złożone oświadczenie woli jednej ze stron (art. 4a ust. 4 pkt 2 u.p.s.d.)
Zwolnienia od podatku (art. 4 u.p.d.s.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
W obowiązującym porządku prawnym nabycie spadku może być potwierdzone wyłącznie albo aktem poświadczenia dziedziczenia albo postanowieniem sądu o stwierdzeniu nabycia spadku. Żaden przepis nie dopuszcza możliwości potwierdzenia nabycia spadku aktem notarialnym.
Art. 95j P.n. stanowi, iż zarejestrowany akt poświadczenia dziedziczenia ma skutki prawomocnego postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, a według postanowień art. 79 pkt 1 i 1a P.n. notariusz dokonuje następujących czynności: sporządza akty notarialne (pkt 1), sporządza akty poświadczenia dziedziczenia (pkt 1a). Ustawodawca zrównał zatem akt poświadczenia dziedziczenia z postanowieniem o stwierdzeniu nabycia spadku, a nie z aktem notarialnym i jak słusznie zauważył Sąd pierwszej instancji wskazał, że sporządzenie aktu poświadczenia dziedziczenia jest czynnością odrębną od sporządzenia aktu notarialnego. Nie ma więc żadnych podstaw prawnych do utożsamiania tych dwóch aktów
Wyrok NSA z dnia 24 sierpnia 2022 r., III FSK 821/21
Standard: 87972 (pełna treść orzeczenia)
Przewidziany w art. 4a u.p.s.d. obowiązek notyfikacji zwiększa pewność i stałość obrotu prawnego. Przesłanki te jednak tracą na aktualności w sytuacji, kiedy do dokonania czynności prawnej dochodzi przy udziale funkcjonariusza publicznego jakim jest notariusz. Zapewniona przez niego pewność obrotu (a także obowiązek przesyłania aktów notarialnych do urzędu skarbowego) nie wymaga zachowania dodatkowych środków bezpieczeństwa, konsekwencją czego jest wyłączenie zawarte w art. 4a ust. 4 pkt 2 ustawy.
Sporządzenie przez notariusza umowy, czy to przy udziale tylko jednej strony (właściciela nieruchomości), czy to przy udziale obu stron (właściciela i nabywcy służebności), bywa nierzadko dziełem przypadku. Różnicowanie na tej podstawie konsekwencji podatkowych byłoby zabiegiem trudno zrozumiałymi w ocenie Sądu, naruszałoby konstytucyjną zasadę równości, o której mowa w art. 32 ust.1 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej.
Wyrok WSA z dnia 25 lutego 2014 r., I SA/Kr 2234/13
Standard: 87971 (pełna treść orzeczenia)