Płatnicy podatku od czynności cywilnoprawnych

W art. 8 Ordynacji podatkowej zdefiniowano płatnika, którym jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. O ustanowieniu płatników przesądzają przepisy ustaw podatkowych. Ustawa o notariacie wskazuje, że notariusze są płatnikami podatków jeśli ustawy tak stanowią. Płatnik przekazuje organowi podatkowemu cudze (podatnika) pieniądze niejako "w imieniu" podatnika.

Płatnicy, jako podmioty zobowiązane w stosunku prawnopodatkowym ponoszą odpowiedzialność według ogólnych zasad określonych w przepisach O.p. Zgodnie z art. 30 O.p. płatnik odpowiada całym swoim majątkiem w przypadku, gdy nie wykona obowiązków określonych w w/w art. 8. W takiej sytuacji odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany, a niewpłacony.

Płatnicy (notariusze) obowiązani są uzależnić dokonanie czynności cywilnoprawnej od uprzedniego zapłacenia podatku. Notariusz, jako płatnik podatku od czynności cywilnoprawnych, jest zobowiązany do jego obliczenia i pobrania, a nawet powinien od tego uzależnić dokonanie czynności. Oznacza to, że sporządzenie i wydanie aktu notarialnego może nastąpić dopiero po uiszczeniu przez podatnika należnego podatku. W zasadzie odwrócenie kolejności działań jest niedopuszczalne, chyba że zostaną zastosowane postanowienia art. 48 O.p. Zgodnie z normą wyrażoną w tym przepisie, organ podatkowy ze względu na ważny interes podatnika lub interes publiczny, na jego wniosek, może: odraczać terminy przewidziane w przepisach prawa podatkowego, z wyjątkiem terminów określonych we wskazanych w ustawie przepisach.

Wyrok WSA z dnia 23 grudnia 2013 r., I SA/Bk 496/13

Standard: 87068 (pełna treść orzeczenia)