Uprawnienie do świadczenia wychowawczego matki albo ojca dziecka (art. 4 ust. 2 pkt 1 u.p.p.w.d.)
Cele świadczenia wychowawczego; uprawnieni do świadczenia (art. 4 u.p.p.w.d.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy świadczenie wychowawcze przysługuje, między innymi, matce albo ojcu, jeżeli dziecko wspólnie zamieszkuje i pozostaje na utrzymaniu matki albo ojca, z zastrzeżeniem art. 5 ust. 2a ustawy (przepis ten dotyczy opieki naprzemiennej).
Z przytoczonych regulacji wynika, że uprawnienie do otrzymywania świadczenia wychowawczego ustawodawca wiąże nierozerwalnie z faktem utrzymywania dziecka i wspólnego z nim zamieszkiwania, co z kolei uzasadnia cel tego świadczenia, o jakim mowa w art. 4 ust. 1 ustawy.
Konsekwencją uznania przez ustawodawcę, że świadczenie wychowawcze jest ściśle związane z rzeczywistym sprawowaniem opieki nad dzieckiem i służyć ma częściowemu pokryciu wydatków związanych z jego wychowywaniem, było wprowadzenie regulacji, która uniemożliwiałaby uzyskanie świadczenia, gdy dziecko przestaje podlegać tym procesom (P. Daniel, P. Ławrynowicz, A. Skomra, Ustawa o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci. Komentarz, Wrocław 2016, s. 116).
Wyrok NSA z dnia 30 października 2024 r., I OSK 2616/23
Standard: 86385 (pełna treść orzeczenia)
Szczególnym przypadkiem sprawowania opieki faktycznej jest sytuacja, w której miejsca zamieszkania dziecka następuje wbrew woli jednego z rodziców, jak w sprawie niniejszej. Wówczas spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1 p.p.w.d. nie może być oceniane w oderwaniu od prawomocnego orzeczenia sądu rodzinnego ustalającego, przy którym z rodziców małoletnie dziecko ma mieć miejsce zamieszkania. Niewątpliwie w sytuacji zgodnej współpracy wychowawczej rodziców możliwe jest ustalenie faktycznego miejsca pobytu dziecka odmiennie niż w zapadłym wcześniej orzeczeniu, i w oparciu o takie ustalenie rozstrzygnięcie, które z rodziców będzie pobierało w związku ze sprawowaną opieką nad dzieckiem świadczenie wychowawcze. Jednakże w przypadku konfliktu między rodzicami dziecka co do jego miejsca zamieszkania, organ nie ma możliwości kierowania się wyłącznie przesłanką faktycznego pobytu, bez uwzględnienia orzeczenia sądu regulującego tę kwestię. Zgodnie bowiem z treścią art. 365 k.p.c., orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej, a w wypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby. Dlatego też wiążące w kwestii miejsca zamieszkania małoletniego dziecka jest miejsce wskazane przez sąd rodzinny w wydanym orzeczeniu i dopóki zasady opieki nie zostaną na nowo ustalone przez sąd powszechny, orzeczenia sądu muszą być respektowane (zob. wyrok NSA z 5 grudnia 2023 r., I OSK 2186/22; wyrok NSA z 17 listopada 2023 r., I OSK 2340/21).
Wyrok WSA z dnia 13 września 2024 r., II SA/Łd 505/24
Standard: 86519 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 86440
Standard: 86526
Standard: 86527
Standard: 86411
Standard: 86492
Standard: 86547
Standard: 86482
Standard: 86392
Standard: 86438