Osoba samotna (art. 6 pkt 9 u.p.s.)

W myśl art. 6 pkt 9 u.p.s. osoba samotna to osoba samotnie gospodarująca, niepozostająca w związku małżeńskim i nieposiadająca wstępnych ani zstępnych. Skarżący zaś wprawdzie prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, jednak pozostaje w związku małżeńskim.

Orzeczona sądownie separacja, w przeciwieństwie do rozwodu, nie powoduje ustania małżeństwa. Wobec powyższego, złożony przez skarżącego wniosek o udzielenie pomocy w formie usług opiekuńczych mógł być rozpatrzony jedynie na podstawie art. 50 ust. 2 u.p.s., który oparty jest na konstrukcji uznania administracyjnego.

Wyrok WSA z dnia 21 lutego 2017 r., II SA/Lu 531/16

Standard: 85772 (pełna treść orzeczenia)

Art. 6 pkt 9 u.p.s. definiuje osobę samotną jako osobę samotnie gospodarującą, niepozostającą w związku małżeńskim oraz nieposiadającą wstępnych ani zstępnych. Wprawdzie skarżąca prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, jednak pozostaje w związku małżeńskim. Orzeczona sądownie separacja nie powoduje bowiem ustania małżeństwa, jak dzieje się to w przypadku orzeczenia rozwodu. Ponadto, w myśl art. 61[4] § 3 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 2082 ze zm.), jeżeli wymagają tego względy słuszności, małżonkowie pozostający w separacji obowiązani są do wzajemnej pomocy.

Skarżąca ma dorosłego syna. Również z tego względu nie można jej uznać za osobę samotną w rozumieniu art. 6 pkt 9 u.p.s.

Wyrok WSA z dnia 28 czerwca 2016 r., II SA/Lu 893/15

Standard: 85777 (pełna treść orzeczenia)