Prawo do posiłku (art. 48 i art. 48b ust. 2 u.p.s.)
Prawo do schronienia, posiłku i niezbędnego ubrania (art. 48 - art. 48b u.p.s.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Zgodnie z art. 48b ust. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2021 r., poz. 2268 ze zm. – dalej jako "u.o.p."), pomoc doraźna albo okresowa w postaci jednego gorącego posiłku dziennie przysługuje osobie, która własnym staraniem nie może go sobie zapewnić. Przedmiotowe świadczenie należy do świadczeń niepieniężnych (art. 36 pkt 2 u.o.p.), stanowiących zadanie własne gminy (art. 17 ust. 1 pkt 3 u.o.p.). Zgodnie z art. 8 u.o.p., kryterium dochodowe jako przesłanka przyznania świadczenia z pomocy społecznej, dotyczy wyłącznie świadczeń pieniężnych.
Ustawową przesłanką przyznania świadczenia w postaci jednego gorącego posiłku dziennie jest okoliczność, że wnioskodawca własnym staraniem nie może go sobie zapewnić. Świadczenie to jest oczywiście przyznawane w ramach uznania administracyjnego, co oznacza, że nawet spełnienie przez ubiegającego się o zasiłek warunków koniecznych do jego uzyskania, nie stwarza po stronie organu obowiązku jego przyznania. Rozstrzyganie w ramach uznania administracyjnego nie może jednakże nosić cech dowolności. Organ administracji przed wydaniem decyzji, powinien wyjaśnić wszystkie okoliczności sprawy, a w szczególności w pierwszej kolejności ustalić czy istnieją ustawowe przesłanki przyznania takiego świadczenia.
Wyrok WSA z dnia 17 lipca 2024 r., II SA/Gd 225/24
Standard: 85500 (pełna treść orzeczenia)
Prawo do doraźnej albo okresowej pomocy w formie jednego gorącego posiłku dziennie przysługuje osobie, która będąc pozbawiona tego rodzaju posiłku nie może go sobie zapewnić własnym staraniem. Podmiotem uprawnionym do tego rodzaju świadczenia niepieniężnego z pomocy społecznej jest zatem wyłącznie osoba, która z racji trudnej sytuacji materialnej nie może zapewnić sobie tego posiłku za pomocą własnych starań związanych z jego zakupem lub przygotowaniem.
Uprawnienie z art. 48b ust. 2 u.p.s. koreluje z obowiązkiem organu wynikającym z art. 17 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, jakim jest zapewnienie posiłku (zaliczone do zadań własnych gminy o charakterze obowiązkowym).
Pomoc w postaci jednego gorącego posiłku dziennie, jak też inne formy pomocy społecznej, stosownie do art. 102 ust. 1 u.p.s., są udzielane co do zasady na wniosek osoby zainteresowanej.
Art. 3 ust. 4 u.p.s. ma zastosowanie również do pomocy w formie świadczenia niepieniężnego, tzn. jednego gorącego posiłku dziennie, a który stanowi, że potrzeby osób i rodzin korzystających z pomocy powinny zostać uwzględnione, jeżeli odpowiadają celom i mieszczą się w możliwościach pomocy społecznej. Oznacza to, że nawet spełnienie przez wnioskodawcę wszystkich ustawowych kryteriów przyznania wnioskowanego świadczenia nie powoduje automatycznie obowiązku jego przyznania w formie i częstotliwości zaspokajającej oczekiwania wnioskodawcy. Innymi słowy, przyznając pomoc organ musi mieć na uwadze nie tylko potrzeby konkretnego wnioskodawcy, ale również musi mieć na uwadze środki, jakimi dysponuje i konieczność zaspokojenia potrzeb innych podmiotów ubiegających się o wsparcie z pomocy społecznej.
Wyrok WSA z dnia 31 maja 2023 r., II SA/Gd 221/22
Standard: 85503 (pełna treść orzeczenia)
Przyznając pomoc w formie posiłku, organ musi uwzględnić możliwości świadczeniobiorcy, w tym zdolność do przemieszczania się i przygotowania posiłku. Niemniej istotne są również możliwości organu, działa on zatem w granicach uznania administracyjnego, w tym uwarunkowania zewnętrzne.
Przed wydaniem zaś decyzji organ obowiązany jest do przeprowadzenia wywiadu środowiskowego
Wyrok WSA z dnia 20 stycznia 2022 r., II SA/Gl 1314/21
Standard: 85494 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 85492 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 85487 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 85486 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 85340 (pełna treść orzeczenia)