Obowiązek współdziałania z pracownikiem socjalnym lub asystentem rodziny w rozwiązywaniu trudnej sytuacji życiowej (art. 4 u.p.s. i art. 11 ust. 2 u.p.s.)

Nie wszystkie rodzaje usług wynikają z orzeczenia albo zaświadczenia lekarskiego. Zatem nie w każdym przypadku żądanie takiego orzeczenia albo zaświadczenia przez organy prowadzące postępowanie będzie zasadne.

Nieprzekazanie przez skarżącego niewymaganego w warunkach rozpoznawanej sprawy zaświadczenia lekarskiego nie może świadczyć o braku współdziałania wnioskodawcy w rozumieniu art. 11 ust. 2 u.p.s. Skoro bowiem zaświadczenie to należało uznać za zbędne z punktu widzenia usług objętych wnioskiem, to nieprzedstawienie go nie może być uznane za równoważne formom odmowy współdziałania wskazanym w tym przepisie. 

Wprawdzie skarżący wskazał w piśmie z 5 stycznia 2023 r., że wnioskowane przez niego usługi mieszczą się w § 1 pkt 1 lit. c i e oraz pkt 2 i 4 rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej z dnia 22 września 2005 r. w sprawie specjalistycznych usług opiekuńczych (Dz.U. Nr 189 poz. 1598, z późn. zm.), ale jednocześnie w piśmie tym wskazał, o jakie konkretnie usługi występuje. Analiza tych usług nie wskazuje, aby do ich przyznania niezbędne było ich potwierdzenie stosownym orzeczeniem lub zaświadczeniem lekarskim. Oznacza to, że brak dokumentu żądanego przez organ pierwszej instancji w toku postępowania administracyjnego nie może być przyczyną odmowy przyznania wnioskowanych usług.

Wyrok NSA z dnia 13 grudnia 2024 r., I OSK 215/24

Standard: 85166 (pełna treść orzeczenia)