Poinformowanie pasażera lotniczego w odpowiednim czasie o odwołaniu lotu i ciężar dowodu w tym zakresie (art. 5 ust. 1 lit. c); art. 5 ust. 4 i art. 7 rozp. 261/2004)

Artykuł 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 w związku z art. 2 lit. j) rozporządzenia nr 261/2004 należy interpretować w ten sposób, że: pasażer linii lotniczych, który posiadał potwierdzoną rezerwację na lot w ramach imprezy turystycznej, może domagać się od obsługującego przewoźnika lotniczego odszkodowania, o którym mowa w art. 7 ust. 1 owego rozporządzenia, w sytuacji gdy organizator tej imprezy turystycznej powiadomił tego pasażera, bez uprzedniego poinformowania o tym tego przewoźnika, że pierwotnie planowany lot nie odbędzie się, nawet jeśli lot ten został wykonany zgodnie z planem.

Z wyroku z dnia 26 października 2023 r., LATAM Airlines Group, C-238/22, wynika, że art. 4 ust. 3 rozporządzenia nr 261/2004 w związku z art. 2 lit. j) tego rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, iż obsługujący przewoźnik lotniczy, który uprzednio poinformował pasażera, że odmówi mu, wbrew jego woli, wejścia na pokład w ramach lotu, na który ów pasażer posiada potwierdzoną rezerwację, jest zobowiązany do wypłaty odszkodowania temu pasażerowi, nawet jeśli nie stawił się on do wejścia na pokład na warunkach określonych w art. 3 ust. 2 tego rozporządzenia. Okoliczność, że informacja dotycząca odmowy przyjęcia na pokład została wcześniej przekazana pasażerowi nie przez obsługującego przewoźnika lotniczego, lecz przez organizatora wycieczek, nie może prowadzić do odmiennej wykładni tych przepisów.

Wyrok TSUE z dnia 17 października 2024 r., C-650/23

Standard: 83842 (pełna treść orzeczenia)

Zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. c) ppkt (i) rozporządzenia nr 261/2004 pasażerowie, których dotyczy odwołanie lotu, mają prawo do odszkodowania od obsługującego przewoźnika lotniczego zgodnie z art. 7 tego rozporządzenia, chyba że zostali poinformowani o odwołaniu co najmniej dwa tygodnie przed planowym czasem odlotu. Ponadto art. 4 ust. 3 tego rozporządzenia stanowi, że „[w] przypadku odmowy przyjęcia pasażerów na pokład wbrew ich woli obsługujący przewoźnik lotniczy niezwłocznie wypłaca im odszkodowanie zgodnie z art. 7 [tego rozporządzenia] i udziela pomocy zgodnie z art. 8 i 9  rozporządzenia.

Należy przyjąć ścisłą wykładnię art. 5 ust. 1 lit. c) ppkt (i) tego rozporządzenia, ponieważ przepis ten zwalnia, w przypadku odwołania lotu, obsługującego przewoźnika lotniczego z obowiązku wypłaty odszkodowania przewidzianego w art. 7 tego rozporządzenia, jeżeli poinformował on pasażerów o odwołaniu lotu co najmniej dwa tygodnie przed planowym czasem odlotu. Art. 5 ust. 1 lit. c) pkt i) rozporządzenia nr 261/2004 nie dotyczy przypadku odmowy przyjęcia na pokład, lecz wyłącznie przypadku odwołania lotu, a więc, zgodnie z art. 2 lit. l) tego rozporządzenia, sytuacji, w której lot, który był uprzednio planowany i na który zostało zarezerwowane przynajmniej jedno miejsce, nie został wykonany.

Zasada ścisłej wykładni wymaga, aby odstępstwo od prawa do odszkodowania przewidzianego w art. 5 ust. 1 lit. c) ppkt (i) rozporządzenia nr 261/2004 pozostawało ograniczone jedynie do przypadków odwołania lotu, o których mowa w tym przepisie, i nie można go rozszerzyć na przypadki odmowy przyjęcia na pokład, o których mowa w art. 4 tego rozporządzenia.

Wyrok TSUE z dnia 26 października 2023 r., C-238/22

Standard: 83755 (pełna treść orzeczenia)