„Potwierdzona rezerwacja” i terminowe stawiennictwo na odprawie jako warunki zastosowania rozporządzenia (3 ust. 2 lit. a) i art. 2 lit. g) rozp. 261/2004)

Pasażer linii lotniczych, który posiadał potwierdzoną rezerwację na lot w ramach imprezy turystycznej, może domagać się od obsługującego przewoźnika lotniczego odszkodowania, o którym mowa w art. 7 ust. 1 owego rozporządzenia, w sytuacji gdy organizator tej imprezy turystycznej powiadomił tego pasażera, bez uprzedniego poinformowania o tym tego przewoźnika, że pierwotnie planowany lot nie odbędzie się, nawet jeśli lot ten został wykonany zgodnie z planem.

Wyrok TSUE z dnia 17 października 2024 r., C-650/23

Standard: 83819 (pełna treść orzeczenia)

Art. 3 ust. 2 lit. a) rozporządzenia nr 261/2004 należy interpretować w ten sposób, że pasażer posiada „potwierdzoną rezerwację” w rozumieniu tego przepisu, jeżeli organizator wycieczek przekazuje temu pasażerowi, z którym jest związany umową, „inny dowód” w rozumieniu art. 2 lit. g) tego rozporządzenia, który zawiera przyrzeczenie przewozu tego pasażera określonym lotem, zidentyfikowanym poprzez wskazanie miejsca i czasu odlotu i przylotu oraz numeru lotu, nawet jeżeli ten organizator wycieczek nie otrzymał od danego przewoźnika lotniczego potwierdzenia czasu odlotu i przylotu dotyczących tego lotu.

Art. 3 rozporządzenia nr 261/2004 reguluje zakres stosowania tego rozporządzenia, wymagając na podstawie jego ust. 2 lit. a), by pasażer posiadał potwierdzoną rezerwację na dany lot.

Rozporządzenie nr 261/2004 nie definiuje pojęcia „potwierdzonej rezerwacji”. Jednakże pojęcie „rezerwacji” zostało natomiast zdefiniowane w art. 2 lit. g) tego rozporządzenia jako „fakt posiadania przez pasażera biletu lub innego dowodu potwierdzającego, że rezerwacja została przyjęta i zarejestrowana przez przewoźnika lotniczego lub organizatora wycieczek”. Z definicji tej wynika, że rezerwację może stanowić „inny dowód” wskazujący, że rezerwacja została zaakceptowana i zarejestrowana przez przewoźnika lotniczego albo przez organizatora wycieczek.

Z powyższego wynika, że rezerwacja przyjęta i zarejestrowana przez organizatora wycieczek ma tę samą wartość co rezerwacja przyjęta i zarejestrowana przez przewoźnika lotniczego. W konsekwencji, jeżeli pasażer lotniczy dysponuje „innym dowodem” w rozumieniu art. 2 lit. g) rozporządzenia nr 261/2004 wydanym przez organizatora wycieczek, ten inny dowód jest równoznaczny z „rezerwacją” w rozumieniu tego przepisu.

Art. 3 ust. 2 lit. a) rozporządzenia 261/2004 nie precyzuje, czy organizator wycieczek może potwierdzić rezerwację. Szereg przepisów rozporządzenia nr 261/2004 nie rozróżnia organizatora wycieczek i przewoźnika lotniczego dla celów ich stosowania. Tak jest w szczególności w przypadku art. 3 ust. 2 lit. a) tiret pierwsze tego rozporządzenia, który przewiduje, że o czasie, w którym należy stawić się na odprawę, może powiadomić przewoźnik lotniczy, organizator wycieczek lub autoryzowane biuro podróży. Jest tak również w przypadku art. 3 ust. 2 lit. b) tego rozporządzenia, zgodnie z którym pasażer może zostać przeniesiony na inny lot zarówno przez przewoźnika lotniczego, jak i przez organizatora wycieczek.

Uznanie, że rezerwacja może zostać potwierdzona jedynie przez przewoźnika lotniczego, oznaczałoby nałożenie na pasażera ciężaru weryfikacji informacji dostarczonych przez organizatora wycieczek, co byłoby sprzeczne z celem polegającym na zapewnieniu wysokiego poziomu ochrony pasażerów lotniczych, ustanowionym w motywie 1 tego rozporządzenia. Pasażer nie bierze udziału w stosunkach między przewoźnikiem lotniczym a organizatorem wycieczek i nie można od niego wymagać, aby uzyskał informacje w tym zakresie.

Wyrok TSUE z dnia 21 grudnia 2021 r., C-146/20

Standard: 83773 (pełna treść orzeczenia)