Wymóg określenia zakresu przedmiotowego zakazów wskazanych w art. 39 pkt 2 k.k. i art. 41 § 1 k.k.
Zakaz zajmowania stanowiska, wykonywania zawodu, prowadzenia działalności (art. 39 pkt 2 k.i art. 41 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Zakaz wykonywania zawodu dotyczy wszystkich czynności zawodowych z zawodem tym związanych, a więc nie może być on w jakikolwiek sposób ograniczany (zob. uchwała SN z dnia 18 września 2001 r., I KZP 18/01). Pogląd ten, podzielany przez Sąd Najwyższy w tym składzie, zyskał powszechną akceptacje w piśmiennictwie
Postanowienie SN z dnia 11 stycznia 2021 r., V KK 533/19
Standard: 75581 (pełna treść orzeczenia)
Sąd, decydując się na orzeczenie środka karnego wskazanego w art. 41 § 1 k.k., musi określić nie tylko czasowy zakres zakazu (wymóg z art. 43 § 1 k.k.), ale przede wszystkim precyzyjnie wskazać jego zakres przedmiotowy. Przy językowym rozumieniu takich pojęć, jak „określony” i „stanowisko”, zakaz z art. 41 § 1 k.k. powinien zostać sformułowany przez sąd w taki sposób, by wskazywał konkretne stanowisko, oznaczone przez wskazanie pełnionej funkcji bądź zajmowanej pozycji w ściśle określonej dziedzinie życia państwowego, społecznego, a także prywatnego, w związku z którą doszło do popełnienia przestępstwa.
Podobnie zakaz wykonywania zawodu musi być tak określony w treści orzeczenia, by rodzaj wymierzonej w ten sposób dolegliwości był wskazany w sposób precyzyjny (zob. wyrok SN z dnia 14 stycznia 2009 roku, V KK 245/08).
Postanowienie SA w Krakowie z dnia 4 kwietnia 2017 r., II AKo 14/17
Standard: 43026 (pełna treść orzeczenia)