Czasowa rezygnacja współwłaściciela ze współposiadania i korzystania z rzeczy wspólnej

O ile do zawarcia umowy o podział rzeczy do korzystania niezbędna jest zgoda wszystkich współwłaścicieli (por. uchwała SN z dnia 29 listopada 2007 r., III CZP 94/07 oraz postanowienia SN z dnia 10 listopada 2016 r., IV CSK 46/16 i z dnia 27 lutego 2020 r., III CSK 84/19), o tyle czasowa rezygnacja leży w indywidualnej gestii każdego ze współwłaścicieli, jest skuteczna tylko w relacji do niego i w braku odmiennego zastrzeżenia może być w każdym czasie odwołana (por. postanowienie SN z dnia 27 lutego 2020 r., III CSK 84/19)

Postanowienie SN z dnia 24 stycznia 2023 r., II CSKP 490/22

Standard: 70219 (pełna treść orzeczenia)

Czasowa rezygnacja z wykonywania prawa na rzecz innego współwłaściciela zapewniamu jedynie nietrwałe władztwo prekaryjne albo do niego zbliżone.

Zgodnie z dominującym poglądem, do zawarcia umowy o podział rzeczy do korzystania niezbędna jest zgoda wszystkich współwłaścicieli, podczas gdy czasowa rezygnacja leży w gestii każdego współwłaściciela i jest skuteczna tylko w relacji do niego (por. uchwała SN z dnia 29 listopada 2007 r., III CZP 94/07, i postanowienie SN z dnia 10 listopada 2016 r., IV CSK 46/16; inaczej - co do zmiany umowy - wyrok SN z dnia 29 czerwca 2010 r., III CSK 325/09 i postanowienie SN z dnia z dnia 8 lutego 2019 r., I CSK 770/17).

Zasadniczo odmiennie przedstawia się też kwestia trwałości udzielonej zgody. O ile czasowa rezygnacja ma z natury rzeczy charakter nietrwały i w braku odmiennego zastrzeżenia może być w każdym czasie odwołana, o tyle podział quoad usum zmierza zazwyczaj do trwałego ukształtowania sposobu współposiadania i korzystania z rzeczy wspólnej. 

Postanowienie SN z dnia 27 lutego 2020 r., III CSK 84/19

Standard: 70224 (pełna treść orzeczenia)