Wymóg precyzyjnego określenia braków formalnych środków odwoławczych w wezwaniu do ich usunięcia
Warunki formalne apelacji (art. 368 k.p.c.) Warunki formalne skargi kasacyjnej (art. 398[4] k.p.c.) Zasady postępowania odwoławczego Usunięcie braków formalnych pism procesowych
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Wezwanie do usunięcia braków środków odwoławczych musi być sformułowane starannie i precyzyjnie określać braki, które mają być usunięte oraz sposób ich usunięcia. Brak precyzji w tym zakresie powoduje, że nie może nastąpić odrzucenie środka odwoławczego wskutek nie usunięcia braku formalnego (por. m.in. postanowienia z dnia 17 listopada 1998 r. III CKN 871/98 oraz z dnia 17 marca 2003 r. I PZ 158/02 i z dnia 24 stycznia 2005 r. III UZ 20/04).
Postanowienie SN z dnia 6 lipca 2016 r., IV CZ 34/16
Standard: 69670 (pełna treść orzeczenia)
Wezwanie do usunięcia braków apelacji - niezależnie, czy kierowane jest do samej strony, czy jej pełnomocnika -powinno być precyzyjne i jasne. Nie może być dwuznaczne i powodujące wątpliwość co do przedmiotu wezwania oraz rygorów grożących w razie niezastosowania się do jego treści, zaś nieprecyzyjne wezwanie do uzupełnienia braków formalnych środka odwoławczego powoduje, że nie może nastąpić jego odrzucenie wskutek niewykonania tego wezwania.
Jednakże brak określenia rygoru na wypadek niewykonania zobowiązania polegającego na przedłożeniu umowy o pracę potwierdzającej pozostawanie pełnomocnika z pozwaną w stosunku pracy, nie mógł wpłynąć na rozstrzygnięcie polegające na odrzuceniu apelacji. Odrzucenie apelacji nastąpiło bowiem na podstawie art. 373 k.p.c., który stanowi, że sąd drugiej instancji odrzuca na posiedzeniu niejawnym apelację, jeżeli ulegała ona odrzuceniu przez sąd pierwszej instancji a gdy dostrzeże braki, do których usunięcia strona nie była wezwana, zażąda ich usunięcia i dopiero w razie nieusunięcia braków w wyznaczonym terminie apelacja ulega odrzuceniu. Przepis ten jest samodzielną podstawą odrzucenia niedopuszczalnej apelacji (...) i wyłącza stosowanie art. 130 k.p.c.
W art. 373 k.p.c. nie wprowadzono wymagania, aby w wezwaniu został określony rygor niezastosowania się do zobowiązania nałożonego przez Sąd (jak to ma miejsce w przypadku określonym w art. 130 § 1 k.p.c.). Pominięcie przez Sąd odwoławczy w wezwaniu informacji o rygorze odrzucenia apelacji nie jest więc uchybieniem procesowym, które by uniemożliwiało Sądowi odrzucenie tego środka po upływie zakreślonego terminu w sytuacji, gdy apelacja została wniesiona przez pełnomocnika nieposiadającego zdolności postulacyjnej, a więc była niedopuszczalna.
Postanowienie SN z dnia 11 września 2012 r., II PZ 21/12
Standard: 82505 (pełna treść orzeczenia)