Materialny charakter zarzutów dotyczących oceny przesłanek stwierdzenia wykonalności orzeczenia sądu arbitrażowego

Niewłaściwa ocena warunków stwierdzenia wykonalności będzie zatem należała do errores in uidicando (błędów orzekania), a nie errores in procedendo (błędy postępowania).

Zastosowanie przepisów prawa materialnego do niedostatecznie ustalonego przez sąd drugiej instancji stanu faktycznego oznacza bowiem wadliwą subsumcję tego stanu do zawartych w nich norm prawnych, a brak stosownych ustaleń uzasadnia zarzut kasacyjny naruszenia prawa materialnego przez niewłaściwe jego zastosowanie. Ocena prawidłowości zastosowania, wskazanego w ramach pierwszej podstawy kasacyjnej, przepisu prawa materialnego jest możliwa tylko w sytuacji, gdy pozwalają na nią ustalenia faktyczne sądu drugiej instancji, stanowiące podstawę wydania zaskarżonego wyroku (por. m.in. wyroki SN z dnia 26 marca 1997 r., II CKN 60/97 i z dnia 20 kwietnia 2004 r., V CK 92/04). W tym kontekście zauważenia wymaga, że zarzuty dotyczące prawidłowej oceny przesłanek stwierdzenia wykonalności orzeczenia sądu arbitrażowego określonych w Konwencji nowojorskiej oraz w kodeksie postępowania cywilnego (art. 1214 § 3 i art. 1215 § 2) dotyczą materialnych warunków stwierdzenia wykonalności. Mimo, że nie są przepisami materialnoprawnymi stanowią funkcjonalny odpowiednik przepisów stanowiących podstawę wydania orzeczenia w postępowaniu rozpoznawczym.

Postanowienie SN z dnia 27 marca 2019 r., V CSK 107/18

Standard: 66231 (pełna treść orzeczenia)

Z punktu widzenia podstaw kasacyjnych należy przyjąć, że zarzuty dotyczące naruszenia tzw. materialnych warunków uznania powinny być podnoszone w ramach pierwszej podstawy kasacyjnej (art. 398[3] § 1 pkt 1 w związku z art. 13 § 2 k.p.c.), gdyż jakkolwiek przepisy regulujące te warunki nie są przepisami materialnoprawnymi, to jednak pełnią w postępowaniu o uznanie funkcję analogiczną do tej, którą spełniają przepisy materialnoprawne w procesie i w postępowaniu nieprocesowym, tj. stanowią podstawę merytorycznego orzekania przez sąd. Zarzuty dotyczące przepisów regulujących tok postępowania o uznanie powinny być natomiast podnoszone w ramach drugiej podstawy kasacyjnej (art. 3983 § 1 pkt 2 w związku z art. 13 § 2 k.p.c.).

Postanowienie SN z dnia 18 stycznia 2007 r., I CSK 330/06

Standard: 66232 (pełna treść orzeczenia)