Dyskryminacja ze względu na transseksualizm
Dyskryminacja w stosunkach pracy (art. 11[3] k.p. i art. 18[3a] k.p.) Zakaz dyskryminacji (art. 32 ust. 2 konstytucji) Prawo do tożsamości płciowej; transseksualizm
Artykuł 20 i art. 21 ust. 1 TFUE w związku z art. 7 i 45 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że: stoją one na przeszkodzie uregulowaniu państwa członkowskiego niezezwalającemu na uznanie i wpisanie w akcie urodzenia obywatela tego państwa członkowskiego zmiany imienia i tożsamości płciowej uzyskanej zgodnie z prawem w innym państwie członkowskim w trakcie korzystania ze swobody przemieszczania się i pobytu, co w konsekwencji wymusza na nim wszczęcie w tym pierwszym państwie członkowskim nowego postępowania o charakterze sądowym w sprawie zmiany tożsamości płciowej, które pomija tę zmianę uzyskaną już zgodnie z prawem w tym innym państwie członkowskim. W tym względzie bez znaczenia jest okoliczność, że wniosek o uznanie i wpis zmiany imienia i tożsamości płciowej został złożony w tym pierwszym państwie członkowskim w dniu, w którym wystąpienie z Unii Europejskiej drugiego państwa członkowskiego stało się już skuteczne.
Aby uregulowanie krajowe takie jak dotyczące wpisu do rejestrów stanu cywilnego zmiany imienia i tożsamości płciowej mogło zostać uznane za zgodne z prawem Unii, jest konieczne, by przepisy lub postępowanie krajowe umożliwiające złożenie wniosku o taki wpis nie czyniły niemożliwym lub nadmiernie utrudnionym wykonywania uprawnień przyznanych w art. 21 TFUE, a w szczególności prawa do uznania tej zmiany. Wykonywanie tego prawa może zaś zostać podważone wskutek uprawnień dyskrecjonalnych przysługujących właściwym organom w ramach postępowania w sprawie uznania i wpisu imienia i tożsamości płciowej, któremu podlegają osoby, w sytuacji gdy zgodnie z prawem uzyskały zmianę tego imienia i tożsamości w innym państwie członkowskim. Istnienie takich uprawnień dyskrecjonalnych może prowadzić do rozbieżności między dwoma imionami oraz dwiema płciami przypisanymi tej samej osobie w odniesieniu do wykazania jej tożsamości, a także do poważnych niedogodności na płaszczyźnie administracyjnej, zawodowej i prywatnej
Wyrok TSUE z dnia 4 października 2024 r., C-4/23
Standard: 87597 (pełna treść orzeczenia)
Trybunał rozpatrywał już kilka spraw dotyczących braku prawnego uznania płci po operacji korekty płci (zob., np.: Christine Goodwin przeciwko Wielkiej Brytanii [Wielka Izba], wyrok; Van Kück przeciwko Niemcom, nr 35968/97, ETPCZ 2003‑VII; Grant przeciwko Wielkiej Brytanii oraz L. przeciwko Litwie). Trybunał, przyznając Państwom pewien margines oceny w tym zakresie, uznał, że Państwa są zobowiązane, zgodnie z ich pozytywnym obowiązkiem wynikającym z art. 8, uznać zmianę płci u osób transseksualnych, które przeszły operację poprzez między innymi umożliwienie zmiany danych dotyczących ich stanu cywilnego wraz z wynikającymi z tego konsekwencjami (zob., np.: Christine Goodwin przeciwko Wielkiej Brytanii [Wielka Izba], wyrok cytowany powyżej; oraz Grant przeciwko Wielkiej Brytanii).
HÄMÄLÄINEN przeciwko Finlandii (Sprawa nr 37359/09)
Standard: 4376