Wezwanie o odpis apelacji

Wniosek strony – wezwanej do uzupełnienia braku apelacji przez złożenie jej odpisu (art. 368 § 1 i art. 128 k.p.c.) – o sporządzenie tego odpisu przez sąd i dołączenie go do akt sprawy, nie stanowi skutecznej czynności uzupełniającej.

Zgodnie z art. 368 k.p.c., apelacja – oprócz wymagań stawianych jej jako środkowi odwoławczemu (§ 1 pkt 1-5) – powinna czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma procesowego, a więc spełniać warunki określone m.in. w art. 126 i 128 k.p.c. Jednym z nich jest dołączenie odpisów pisma zawierającego apelację oraz załączników celem doręczenia ich uczestniczącym w sprawie osobom (najczęściej stronie przeciwnej). Jest oczywiste, że niedołączenie odpisów apelacji uniemożliwia nadanie jej biegu, a w konsekwencji – rozpoznanie, w związku z czym brak w tym zakresie, nieusunięty w wyznaczonym terminie, uzasadnia odrzucenie apelacji (por. np. postanowienie SN z dnia 1 października 1999 r., II CKN 610/99).

Niedopuszczalne i bezzasadne jest przerzucanie na sąd wykonywania czynności obciążających stronę, choćby miały charakter techniczny, gdyż mogłoby to prowadzić nie tylko do anarchizacji procesu cywilnego, ale także do naruszenia zasady równości stron (por. postanowienie SN z dnia 23 sierpnia 2000 r., II CKN 1014/00

Uchwała SN z dnia 27 lutego 2008 r., III CZP 135/07

Standard: 54329 (pełna treść orzeczenia)

W razie niezłożenia odpowiedniej ilości odpisów apelacji, Sąd powinien wezwać skarżącego do uzupełnienia tego braku w zakreślonym terminie i odrzucić apelację w razie niezłożenia odpisu w tym terminie.

Postanowienie SN z dnia 20 grudnia 2005 r., V CSK 69/05

Standard: 53036 (pełna treść orzeczenia)

Strona wnosząca apelację obowiązana jest załączyć taką ilość jej odpisów, jaka niezbędna jest dla wypełnienia wymogu doręczenia odpisów stronie przeciwnej. „Odpisem” pisma w rozumieniu art. 128 k.p.c. jest dalszy jego egzemplarz zgodny z oryginałem. Może to być kopia tego pisma lub osobno wykonany jego duplikat.

Warunkiem uznania pisma za „odpis” w rozumieniu wyżej wskazanych przepisów jest całkowita zgodność jego treści z treścią oryginału.

Postanowienie SN z dnia 8 marca 2005 r., IV CZ 2/05

Standard: 53039 (pełna treść orzeczenia)