Dyrektywa kompetencyjna art. 382 k.p.c.
Podstawa rozstrzygnięcia sądu odwoławczego (art. 382 k.p.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Art. 382 k.p.c. wyraża ogólną dyrektywę kompetencyjną, która określa istotę postępowania apelacyjnego i w zasadzie nie stanowi samodzielnej podstawy kasacyjnej; konieczne jest wskazanie tych przepisów normujących postępowanie rozpoznawcze, którym sąd drugiej instancji uchybił, z tym jednak zastrzeżeniem, że na gruncie obecnego stanu prawnego (art. 398[3] § 3 k.p.c.) nie mogą to być unormowania odnoszące się do ustalenia faktów lub oceny dowodów.
Wyrok SN z dnia 22 lutego 2006 r., III CSK 128/05
Standard: 54876 (pełna treść orzeczenia)
Artykuł 382 k.p.c. stwierdzający, że sąd drugiej instancji - rozpoznający apelację -orzeka na podstawie materiału zebranego w postępowaniu w pierwszej instancji oraz w postępowaniu apelacyjnym ma - jak to wielokrotnie podkreślano w orzecznictwie - charakter ogólnej dyrektywy kompetencyjnej (por. postanowienie SN z dnia 7 lipca 1999 r., I CKN 504/99). Trafnie wskazał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu tego postanowienia, że art. 382 k.p.c. nie stanowi samodzielnej podstawy działania sądu drugiej instancji, gdyż swoją funkcję merytoryczną (rozpoznawczą) sąd ten spełnia - w zależności od potrzeb oraz wniosków stron - stosując - przez odesłanie zawarte w art. 391 k.p.c. - właściwe przepisy o postępowaniu przed sądem pierwszej instancji.
Wyrok SN z dnia 12 grudnia 2001 r., III CKN 496/00
Standard: 48277 (pełna treść orzeczenia)