Wniosek o zmianę imienia lub nazwiska (art. 9 u.z.i.n.)

W orzecznictwie sądów administracyjnych niekwestionowany jest pogląd, że sprawy dotyczące imion i nazwisk (ich zmiany, ustalenia pisowni) są sprawami dotyczącymi praw o charakterze ściśle osobistym, wygasających z chwilą śmierci osoby, której przysługują, jako ściśle związane z jej osobą (wyrok NSA z dnia 1 grudnia 2010 r., II OSK 2149/10). Wynika to ze szczególnego charakteru prawa do imienia i nazwiska, jako dobra osobistego, w sytuacji, gdy normy prawa materialnego nie wiążą ze zmianą imienia lub nazwiska (ustaleniem ich pisowni) skutków prawnych dla osób trzecich.

Konsekwencją powyższego jest, że w sprawach dotyczących zmiany imion i nazwisk, czy też ustalenia ich pisowni prawa strony nie przysługują osobom trzecim poza zainteresowanym dokonaniem zmiany, czy też ustaleniem pisowni (zob. wyrok NSA z dnia 9 lutego 2011 r., II OSK 334/10).

Tylko zatem osoba, której imię lub nazwisko ma zostać zmienione lub ustalona ma być jego pisownia, jest stroną postępowania, którego przedmiotem jest rozstrzygnięcie tej kwestii. Prawa strony nie będą przysługiwać w tego typu sprawach w szczególności zstępnym adresata decyzji. Osoby trzecie - także zstępni osoby, której dotyczy decyzja - nie będą również uprawnione do inicjowania postępowań nadzwyczajnych w tego typu sprawach.

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 czerwca 2014 r., IV SA/Wa 606/14

Standard: 44227 (pełna treść orzeczenia)