Niedopuszczalność przekazania sprawy rozpoznawanej na posiedzeniu

Skoro możliwość przekazania sprawy innemu sądowi równorzędnemu na podstawie art. 26 k.p.k. uzależniona jest od stwierdzenia, że większość osób, które należy wezwać "na rozprawę", zamieszkuje blisko tego sądu, a z dala od sądu właściwego, to trzeba przyjąć, iż nie wchodzi ona w rachubę w postępowaniach, w których ustawa nie przewiduje w ogóle orzekania na rozprawie, a do takich zalicza się m.in. postępowanie o odtworzenie zaginionych lub zniszczonych akt.

Generalną zasadą prawną jest to, że rozpoznanie sprawy przez sąd właściwy jest założeniem natury praworządnościowej i w związku z tym odstąpienie od tego założenia powinno być traktowane jako wyjątek. Wskazany kierunek postępowania karnego potwierdził też Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 13 marca 1980 r. Cs 6/80. Skoro art. 26 k.p.k. [art. 36 k.p.k.] określa warunki odstąpienia od zasady właściwości miejscowej, to jako wyjątek od tej zasady nie może ulegać wykładni rozszerzającej (postanowienie SN z dnia 24 września 1982 r. - I KO 69/82).

Postanowienie SN z dnia 14 lutego 1996 r., WO 19/96

Standard: 42996 (pełna treść orzeczenia)