Postanowienie z dnia 1980-03-13 sygn. Cs 6/80

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt Cs 6/80

Postanowienie z dnia 13 marca 1980 r.

Rozpoznanie sprawy przez sąd właściwy jest założeniem natury praworządnościowej i w związku z tym odstąpienie od tego założenia powinno być traktowane jako wyjątek, uwarunkowany celowością zapewnienia prawidłowości rozpoznania sprawy lub usprawnienia postępowania sądowego.

 Przewodniczący: sędzia płk W. Sieracki (sprawozdawca). Sędziowie: płk J. Woźniak, ppłk E. Zawiłowski.

Sąd Najwyższy na posiedzeniu w dniu 13 marca 1980 r. w sprawie Romana K., oskarżonego o popełnienie przestępstwa określonego w art. 210 § 1 k.k., po rozpoznaniu wniosku Szefa Wojskowego Sądu Garnizonowego w N. o przekazanie tej sprawy do rozpoznania Wojskowemu Sądowi Okręgowemu w W.

nie uwzględnił wniosku o przekazanie sprawy Romana K.

 Uzasadnienie  

Prawdą jest, że Roman K., jako tymczasowo aresztowany, przebywa w Areszcie Śledczym w W., a trzech świadków, zawnioskowanych aktem oskarżenia do przesłuchania na rozprawie głównej, zamieszkuje na terenie województwa S., a więc znacznie bliżej siedziby Wojskowej Sądu Okręgowego w W. niż siedziby Wojskowego Sądu Garnizonowego w N. Fakty te nie mogą jednak uzasadniać przekazania sprawy do delegacyjnego rozpoznania wojskowemu sądowi okręgowemu, gdyż rozpoznanie sprawy przez sąd właściwy (w tym wypadku Wojskowy Sąd Garnizonowy w N.) jest założeniem natury praworządnościowej i w związku z tym odstąpienie od tego założenia powinno być traktowane jako wyjątek, uwarunkowany celowością zapewnienia prawidłowości rozpoznania sprawy lub usprawnienia postępowania sądowego (por. art. 8 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o ustroju sądów wojskowych). W niniejszej sprawie celowość taka w tym zakresie nie zachodzi. Nie istnieją bowiem tego rodzaju trudności, które przemawiałyby przeciwko możliwości rozpoznania tej sprawy przez sąd właściwy na tzw. sesji wyjazdowej, co ze względu na społeczne koszty postępowania sądowego należałoby uznać za celowe.

Z tych powodów należało postanowić jak na wstępie.

OSNKW 1980 r., Nr 5-6, poz. 51