Właściwość w kwestii przywrócenia terminu (art. 126 § 2 k.k.)

W kwestii przywrócenie terminu zawitego, zgodnie z art. 126 § 1 k.p.k., orzeka, w odrębnym postępowaniu, organ przed którym należało dokonać czynności. Czyni to na wniosek strony (osoby niebędącej stroną), która zobowiązana jest zgłosić ów wniosek w zawitym terminie 7 dni od daty ustania przeszkody, dopełniając jednocześnie czynności, która miała być w terminie wykonana.

Postanowienie SN z dnia 3 kwietnia 2019 r., V KZ 7/19

Standard: 76803 (pełna treść orzeczenia)

Z woli ustawodawcy w kwestii przywrócenia terminu orzeka sąd lub prokurator, przed którym należało dokonać czynności. Brzmienie przepisu nie pozostawia tu najmniejszej wątpliwości. Sąd, przed którym należało dokonać czynności, jest więc także właściwy w sytuacji, gdy sąd odwoławczy orzekł już o pozostawieniu środka odwoławczego bez rozpoznania.

Nie sposób zaprzeczyć, że konsekwencją przywrócenia terminu przez sąd, przed którym należało dokonać czynności, jest to, iż z chwilą przywrócenia terminu orzeczenie sądu odwoławczego w kwestii pozostawienia środka odwoławczego - co do którego uchybiono terminu - traci moc.

Wydawanie przez ten sąd odwoławczy jakichkolwiek postanowień uchylających wcześniejsze postanowienie sądu odwoławczego w przedmiocie pozostawienia środka odwoławczego bez rozpoznania jest w świetle powyższego zbędne. Kontrolę zasadności przywrócenia terminu sąd odwoławczy powinien jednak przeprowadzić po wpłynięciu akt sprawy wraz z omawianym środkiem odwoławczym.

Uchwała SN z dnia 17 września 1997 r., I KZP 19/97

Standard: 42948 (pełna treść orzeczenia)