Nawiązka przy współsprawstwie sensu largo (art. 290 k.k.)

Nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego, w przypadku wyrębu drzewa z lasu lub kradzieży drzewa wyrąbanego bądź powalonego, orzeka się w pełnej wysokości od każdego ze współsprawców oraz podżegaczy i pomocników (por. np. wyrok SN z dnia 13 lutego 1984 r., III KR 272/83; uchwały SN z dnia 20 listopada 1996 r., I KZP 28/96 i I KZP 30/96). Jest to zrozumiałe; skoro nawiązka jest środkiem karnym orzekanym za popełnienie przestępstw z art. 290 § 1 k.k. i art. 278 § 1 k.k., gdy przedmiotem kradzieży jest drzewo wyrąbane lub powalone, to środek ten winien być orzekany wobec każdego, kto przestępstwa te popełnił. W takim układzie podmiotowym (współsprawstwie sensu largo) może oczywiście dojść do sytuacji, gdy uprawniony otrzyma wielokrotność wartości utraconego drzewa, ale ta kompensacja jest wynikiem stosowania tego środka karnego w sposób jednakowy (równy) do wszystkich sprawców.

Postanowienie SN z dnia 25 marca 2010 r., I KZP 1/10

Standard: 42360 (pełna treść orzeczenia)

Określenie "sąd orzeka na rzecz pokrzywdzonego nawiązkę w wysokości podwójnej wartości drzewa" oznacza, że nawiązkę w tej wysokości sąd orzeka od każdego ze współsprawców.

Uchwała SN z dnia 20 listopada 1996 r., I KZP 28/96

Standard: 42860 (pełna treść orzeczenia)