Kumulatywna kwalifikacja czynu z art. 163 k.k. i art. 164 k.k.

Nie jest możliwa kwalifikacja kumulatywna z art. 136 i 137 k.k. [art. 163 i 164 k.k.]. Przepisy art. 136 i 137 k.k. [art. 163 i 164 k.k.] pozostają do siebie w takim samym stosunku jak usiłowanie czynu do jego dokonania. Dokonanie pochłania etapy poprzedzające, jak czynności przygotowawcze i usiłowanie.

Sprowadzenie bezpośredniego niebezpieczeństwa zdarzenia wymienionego w art. 136 § 1 k.k. [art. 163 § 1 k.k.], a więc przestępstwo określone w art. 137 k.k. [art. 164 k.k.], zostaje pochłonięte przez przepis art. 136 k.k. [art. 163 k.k.] z tą chwilą, kiedy nastąpi zdarzenie, które zagraża życiu lub zdrowiu ludzi albo mieniu w znacznych.

Działanie sprawcy z chwilą nastąpienia katastrofy może być ocenione tylko w świetle przepisu art. 136 k.k. [art. 163 k.k.], a więc czy sprawca spowodował ją z winy umyślnej, czy też nieumyślnej. Rodzaj winy będzie zależał oczywiście od konkretnego zamiaru sprawcy ustalonego na podstawie konkretnych okoliczności i dowodów, oceny zaś tej nie można rozbijać niejako na dwa etapy, tj. na ocenę w ramach sprowadzenia niebezpieczeństwa katastrofy i na ocenę w ramach samej katastrofy, bo wówczas mogłoby się okazać, że ocena w zakresie sprowadzenia niebezpieczeństwa katastrofy nakazywałaby przyjęcie winy umyślnej, natomiast co do samej katastrofy - przyjęcie winy nieumyślnej, a w konsekwencji prowadziłaby do kumulatywnej kwalifikacji. Jednakże redakcja art. 136 i 137 k.k. [art. 163 i art. 164 k.k.] takiej sytuacji nie przewiduje.

Wyrok SN z dnia 14 października 1970 r., I KR 130/70

Standard: 41418 (pełna treść orzeczenia)

 Każde sprowadzenie pożaru poprzedzone jest fazą, w której powstaje niebezpieczeństwo sprowadzenia pożaru. Nie ma więc podstaw do zastosowania kumulatywnej kwalifikacji przestępstwa 

Wyrok SN z dnia 16 lipca 1970 r., V KRN 200/70

Standard: 41435 (pełna treść orzeczenia)