Prawo bez barier technicznych, finansowych, kompetencyjnych

Posiadanie broni przez żołnierza

Pojęcie posiadania broni lub amunicji w rozumieniu w art. 263 § 2 k.k.

Jeżeli żołnierzowi - zgodnie z postanowieniami regulaminowymi albo rozkazami przełożonych - wydano broń wojskową i amunicję w celu wykonania konkretnego zadania, np. pełnienia służby wartowniczej, to w takim wypadku żołnierz, przyjąwszy wydaną mu broń wojskową i amunicję, ma te przedmioty legalnie.

Legalność faktycznego posiadania przez żołnierza broni wojskowej i amunicji, jako oparta na odpowiednich postanowieniach regulaminu wojskowego lub rozkazach przełożonych, wyłącza możliwość przypisania mu przestępstwa określonego w art. 286 k.k. (art. 263 § 2 k.k.)

Nie wyczerpuje znamion tego przestępstwa również działanie żołnierza, który opuszcza samowolnie swą jednostkę lub miejsce pełnienia służby, zabierając ze sobą broń służbową i amunicję, wydaną mu do użytku na czas pełnienia służby wartowniczej. Broń ta i amunicja znajduje się wówczas legalnie we władaniu sprawcy, nie można mu zatem zarzucić, że ma je "bez wymaganego zezwolenia".

Legalność faktycznego posiadania przez żołnierza broni i amunicji trwa do chwili złożenia tych przedmiotów pod nadzór właściwego przełożonego, w miejscu przez niego wyznaczonym, chociażby nie zakończono tych czynności służbowych, które spowodowały wydanie żołnierzowi broni i amunicji.

Wyrok SN z dnia 14 lipca 1998 r., WKN 18/98

Standard: 40873 (pełna treść orzeczenia)

Broń służbowa wydawana jest żołnierzom dla celów szkoleniowych i do wykonywania innych zadań, wynikających z charakteru pełnionej służby wojskowej.

Używanie broni służbowej oraz jej przechowywanie w warunkach pełnienia służby wojskowej jest ściśle i drobiazgowo unormowane przepisami odpowiednich regulaminów wojskowych oraz zarządzeń i rozkazów przełożonych. W związku z tym popełnienie przez żołnierza przestępstwa pospolitego przy użyciu broni służbowej stanowi naruszenie wojskowego obowiązku służbowego, co w konsekwencji uzasadnia właściwość sądów wojskowych również wtedy, gdy żołnierz-sprawca przestępstwa "pospolitego" został zwolniony z czynnej służby wojskowej przed wniesieniem aktu oskarżenia w sprawie o takie przestępstwo, którym naruszono wojskowy obowiązek służbowy.

Postanowienie SN z dnia 15 marca 1971 r., Z 81/71

Standard: 41495 (pełna treść orzeczenia)

Serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystając z serwisu akceptujesz politykę prywatności i cookies.