Niedopuszczalność przejęcia lub przekazania orzeczenia do wykonania (art. 611b k.p.k.)

Ponieważ między Polską i Ukrainą obowiązuje we wzajemnych stosunkach Konwencja o przekazywaniu osób skazanych z dnia 21 marca 1983 r. oraz Protokół Dodatkowy do Konwencji o przekazywaniu osób skazanych sporządzony w Strasburgu w dniu 18 grudnia 1997 r., to powinien on znaleźć zastosowanie w przypadku procedury przekazania orzeczeń do wykonania między tymi państwami.

Art. 3 ust. 1 tego Protokołu stanowi, że "Na wniosek Państwa skazania, Państwo wykonania, z zastrzeżeniem postanowień niniejszego artykułu, może postanowić o przejęciu skazanego bez jego zgody, jeżeli wyrokiem skazującym lub decyzją administracyjną będącą jego następstwem orzeczono wydalenie, przewiezienie do granicy Państwa lub jakikolwiek inny środek ustanawiający zakaz przebywania skazanego na terytorium Państwa skazania, po zwolnieniu z zakładu karnego". Wprawdzie w ust. 2 tego przepisu dodaje się, że Państwo wykonania postanawia o przejęciu skazanego po rozważeniu jego stanowiska, jednak w żaden sposób nie zobowiązuje to państwa skazania do uzyskania jego zgody (por. postanowienie SN z dnia 29 sierpnia 2007 r., II KK 134/07).

Nie budzi zaś wątpliwości, że w momencie orzekania przez Sąd Okręgowy w K. istniała decyzja administracyjna Wojewody p. o wydaleniu H. P. z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, która uprawniała do zastosowania procedury przewidzianej w tym przepisie.

Takie sformułowanie umowy, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, i która została ratyfikowana w trybie wskazanym w Konstytucji RP, wyklucza stosowanie przepisu art. 611b § 2 pkt 2 k.p.k. Nie znajdzie tu zastosowania przepis prawa krajowego, bowiem Protokół Dodatkowy w art. 3 reguluje kwestię braku zgody na przekazanie w sposób jasny. Nie może wchodzić tu zatem w grę sytuacja luki czy też regulowania tego zagadnienia w sposób niewystarczający - co by mogło uprawniać do odwołania się do normy prawa krajowego. Sąd jest więc obowiązany uwzględniać przepisy tej umowy międzynarodowej, a nie tylko normy Rozdziału 66 Kodeksu postępowania karnego o przejmowaniu i przekazywaniu orzeczeń do wykonania. Nie może więc np. orzec o niedopuszczalności przejęcia (art. 611b § 1 pkt 3 k.p.k.) z tej tylko przyczyny, że skazany nie wyraził zgody na to przejęcie, skoro zgodnie z art. 3 ust. 1 tego Protokołu można orzekać o przejęciu, mimo braku takiej zgody (por. postanowienie SN z dnia 14 stycznia 2004 r., V KK 319/03).

Postanowienie SN z dnia 8 czerwca 2009 r., IV KK 461/08

Standard: 40824 (pełna treść orzeczenia)