Prawo bez barier technicznych, finansowych, kompetencyjnych

Wywiad środowiskowy kuratora i jego ocena w kontekście wymiaru kary

Wywiad środowiskowy (art. 214 k.p.k.) Dyrektywy wymiaru kary (art. 53 k.k.) Zasada swobodnej oceny dowodów w postępowaniu karnym (art. 7 k.p.k.)

Dołączony do akt sprawy w formie odpowiedniego dokumentu wywiad środowiskowy jest dowodem, który należy traktować na równi z innymi dowodami przeprowadzonymi w czasie rozprawy głównej, co sprawia, że treść jego podlega ocenie sądu w myśl art. 4 § 1 k.p.k. [art. 7 k.p.k.], zwłaszcza wtedy, gdy stwierdzenia wywiadu środowiskowego są sprzeczne z innymi dowodami i z tego powodu kwestionowane przez strony, nie ulega bowiem wątpliwości, że wywiad środowiskowy może mieć znaczenie w sprawie (zwłaszcza w związku ze stosowaniem art. 50 k.k. [art. 50 k.k.]) tylko wówczas, gdy zawarte w jego treści informacje są prawdziwe.

Wyrok SN z dnia 25 września 1978 r., Rw 283/78

Standard: 40234 (pełna treść orzeczenia)

Wymierzenie właściwej co do rodzaju oraz wysokości kary powinno być uwarunkowane także zebraniem i uwzględnieniem niezbędnych danych osobopoznawczych. Ukaraniu bowiem podlega sprawca o konkretnych cechach osobowości, o konkretnym charakterze, a także o konkretnym zachowaniu się przed popełnieniem czynu, w czasie jego popełnienia i po jego popełnieniu.

Wyrok SN z dnia 29 sierpnia 1978 r., VI KRN 207/78

Standard: 40240 (pełna treść orzeczenia)

Serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystając z serwisu akceptujesz politykę prywatności i cookies.