Zapobieżenie rozszerzeniu się ognia i jego przerodzeniu się w pożar w skutek podjęcie akcji gaszenia ognia

Ogień stłumiony w zarodku nie stanowi pożaru, w zależności jednak od okoliczności może wskazywać na usiłowanie sprowadzenia pożaru.

Oskarżony Mieczysław B. na skutek sprzeczki z Anną H. wybiegł z mieszkania, udając się do stodoły, gdzie usiłował wniecić pożar, podpalając snopek słomy, a gdy słoma zaczęła się palić, oskarżony wyszedł ze stodoły. Do rozprzestrzenienia ognia nie doszło, mimo że na klepisku znajdowało się dużo innej słomy, ponieważ w tym czasie przebywał w stodole siedemnastoletni Andrzej H., syn Anny H., który, widząc płonącą słomę, natychmiast zadeptał ogień.

W czynie oskarżonego mieszczą się znamiona przestępstwa usiłowania sprowadzenia pożaru budynków gospodarskich należących do Anny H. Podpalenie przez oskarżonego snopka słomy w warunkach umożliwiających rozprzestrzenienie ognia wskazuje na bezpośredni zamiar sprawcy sprowadzenia pożaru. Zamiar oskarżonego miał możliwości realizacji, ponieważ na klepisku i w stodole było sporo materiału łatwopalnego w postaci słomy i siana. Do pożaru nie doszło, ponieważ z przyczyn niezależnych od oskarżonego wzniecony przez niego ogień został ugaszony

Wyrok SN z dnia 14 grudnia 1976 r., III KR 316/76

Standard: 40210 (pełna treść orzeczenia)

Okoliczność, że wczesne podjęcie akcji gaszenia ognia zapobiegło rozszerzeniu się ognia i jego przerodzeniu się w pożar, o którym mowa w art. 138 § 1 k.k. [art. 163 § 1 pkt 1 k.k.], nie może prowadzić do oceny zachowania się oskarżonego jako tylko sprowadzenia bezpośredniego niebezpieczeństwa pożaru (art. 139 k.k.) [art. 164 k.k.].

O zakwalifikowaniu przestępnego zachowania się oskarżonego decyduje zamiar i działanie podjęte w celu jego bezpośredniego urzeczywistnienia, nie zaś zasięg ognia oraz rozmiary spowodowanej szkody.

Wyrok SN z dnia 7 grudnia 1976 r., VI KRN 369/76

Standard: 40189 (pełna treść orzeczenia)