Prawo do umieszczenia w domu pomocy społecznej w systemie pomocy społecznej; przesłanki umieszczenia w DPS
Prawo do umieszczenia w domu pomocy społecznej w systemie pomocy społecznej; przesłanki umieszczenia w DPS (art. 54 u.p.s.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Analiza przepisu art. 54 ustawy o pomocy społecznej prowadzi do wniosku, że decyzja w sprawie umieszczenia osoby w domu pomocy społecznej uwarunkowana jest spełnieniem trzech przesłanek.
Po pierwsze, może być wydana tylko w sytuacji, gdy osoba wymaga całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności.
Po drugie, osoba ta z przyczyn wcześniej wymienionych nie może samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu.
Po trzecie, osobie tej nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych.
Osobę, o której mowa w ust. 1, kieruje się do domu pomocy społecznej odpowiedniego typu, zlokalizowanego jak najbliżej miejsca zamieszkania osoby kierowanej, z zastrzeżeniem ust. 2a, chyba że okoliczności sprawy wskazują inaczej, po uzyskaniu zgody tej osoby lub jej przedstawiciela ustawowego na umieszczenie w domu pomocy społecznej.
Wyrok WSA z dnia 19 marca 2024 r., II SA/Łd 1086/23
Standard: 85950 (pełna treść orzeczenia)
Prowadząc postępowanie w sprawie wniosku o umieszczenie w domu pomocy społecznej organ obowiązany jest ustalić zakres koniecznej dla wnioskodawcy pomocy. Przede wszystkim mieć trzeba na uwadze, że umieszczenie w domu pomocy społecznej, jak wynika to z systematyki chociażby art. 36 pkt 2 lit. l-o u.p.s., jest ostatecznością. Wskazuje na to przede wszystkim jednak redakcja art. 54 ust. 1 u.p.s., który umieszczenie osoby w domu pomocy społecznej uzależnia od stwierdzenia, że osobie tej nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych.
Umieszczenie w domu pomocy społecznej jest ostatecznością i powinno być poprzedzone oceną możliwości udzielenia pomocy osobie potrzebującej w miejscu jej zamieszkania oraz wnikliwym zbadaniem jej sytuacji rodzinnej (vide wyrok NSA z dnia 21.10.2010 r., I OSK 880/10). Zatem umieszczenie osoby w domu pomocy społecznej jest rozwiązaniem ostatecznym i wymaga dokładnego zbadania okoliczności faktycznych, w celu dokonania oceny, czy osobie tej nie można udzielić pomocy w miejscu jej zamieszkania, bez konieczności opuszczania przez nią tego miejsca.
Kwestiami mającymi istotne znaczenie w tej sytuacji są: stan zdrowia osoby, której dotyczy przedmiot sprawy, okoliczności środowiskowe, w których się znajduje, możliwość skorzystania przez nią z pomocy ze strony osób trzecich, w tym z usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania, w zakresie zaspokajania jej podstawowych potrzeb. Skierowanie do domu pomocy społecznej wymaga oceny stanu zdrowia, jak i możliwości korzystania przez daną osobę z pomocy środowiskowej.
Z treści przepisu wynika pewna kolejność zapewnienia pomocy, z pierwszeństwem dla zapewnienia pomocy w miejscu zamieszkania.
z treści art. 54 ust. 1 u.p.s. nie wynika możliwość przyznania prawa do umieszczenia w domu pomocy społecznej osobie, która pozostaje w leczeniu ze względu na liczne schorzenia, nawet gdyby miała zaświadczenie lekarskie, że wymaga stałej całodobowej opieki. Z treści tego przepisu wynika bowiem to, iż wiek, choroba lub niepełnosprawność osoby starającej się o skierowanie musi być tego rodzaju, że uniemożliwia tej osobie nie tylko samodzielne funkcjonowanie w dotychczasowym środowisku, ale uniemożliwia tej osobie prawidłowe funkcjonowanie pomimo innych możliwości pomocy, a więc w przypadku ustalenia, że rozmiar i zakres usług opiekuńczych byłby niewystarczający.
Wyrok NSA z dnia 3 kwietnia 2019 r., I OSK 1761/18
Standard: 39167 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 39168