Szkodnictwo leśne; wyręb gałęzi, korzeni, krzewów (art. 148 k.w.)

Wyrąb, niszczenie, uszkodzenie lub karczowanie w lesie nie należącym do sprawcy albo zabór z takiego lasu mienia wymienionego w art. 148 k.w. stanowi wykroczenie przewidziane w tym przepisie, bez względu na wartość mienia.

Przepis art. 148 § 1 pkt 2 k.w. jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 119 k.w., podobnie jak art. 148 § 1 pkt 1 k.w. - w przypadku, gdy czyn polega na niszczeniu lub uszkadzaniu - jest przepisem specjalnym w stosunku do art. 124 k.w. 

Wykładnia oparta na założeniu racjonalności ustawodawcy uzasadnia przekonanie, że wprowadzenie do kodeksu wykroczeń innych zasad ochrony lasów, przez odmienne uregulowanie odpowiedzialności za wyrąb drzewa w lesie w celu przywłaszczenia, kradzieży z lasu drzewa wyrąbanego lub powalonego i przywłaszczenie takiego drzewa (art. 120 k.w.), a odmienne - odpowiedzialności za szkodnictwo leśne określone w art. 148 k.w., nie było przypadkowe.

 Argumenty przemawiające za zwiększeniem prawnokarnej ochrony lasów przed dewastacją powinny być natomiast uwzględnione w procesie nowelizowania prawa obowiązującego albo stanowienia nowego. Pomimo istnienia odpowiedzialności cywilnoprawnej sankcje karne przewidziane za wykroczenia, określone w art. 148 § 1 k.w., nie są bowiem wystarczające z punktu widzenia ochrony niewymiernej wartości lasu dla struktury przyrodniczej kraju i środowiska człowieka.

Uchwała SN z dnia 19 sierpnia 1993 r., I KZP 17/93

Standard: 38708 (pełna treść orzeczenia)

Zabór z lasu państwowego wyrąbanych gałęzi (tzw. stroiszu) stanowi wykroczenie przewidziane w art. 148 § 1 k.w., niezależnie od wartości zabranego mienia.

Przepisy rozdziału XIX kodeksu wykroczeń dotyczą ochrony gospodarki leśnej, polnej i ogrodowej. Dla bytu wykroczeń określonych w tym rozdziale wysokość szkody spowodowanej działaniem sprawcy jest bez znaczenia, przy czym przedmiotem ochrony może być zarówno mienie społeczne, jak i mienie cudze. Przepisy określające wykroczenia, o których mowa w tym rozdziale, mają charakter przepisów szczególnych.

Z punktu widzenia ochrony mienia ustawodawca wyodrębnił wyrąbane gałęzie, korzenie, krzewy i wykarczowane pniaki, nadając zaborowi tego mienia postać wykroczenia określonego w art. 148 § 1 pkt 2 k.w. Wyspecyfikowanie w odrębną postać tak określonych przedmiotów zaboru czyni z art. 148 § 1 pkt 2 k.w. normę szczególną w stosunku do ogólnego przepisu, traktującego o kradzieży lub przywłaszczeniu mienia, jakim jest art. 119 k.w. Bez znaczenia jest okoliczność, że w art. 148 § 1 pkt 2 k.w. dla określenia czynności sprawczej użyto słowa: "zabiera", natomiast w art. 119 k.w. posłużono się sformułowaniem: "kradnie lub przywłaszcza sobie". Nie ulega wątpliwości, że pojęcie zaboru jest pojęciem szerszym od kradzieży lub przywłaszczenia i mieści w sobie wszelkie działania skutkujące zawładnięcie mieniem.

Uchwała SN z dnia 29 sierpnia 1989 r., V KZP 17/89

Standard: 39244 (pełna treść orzeczenia)