Dziecko jako uczestnik postępowania w sprawie o zezwolenie na dokonanie czynności (art. 583 k.p.c.)

Stosownie do treści art. 583 k.p.c. zezwolenie na dokonanie przez rodziców czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu majątkiem dziecka sąd opiekuńczy udziela na wniosek jednego z rodziców po wysłuchaniu drugiego. Takie uregulowanie ustawowe oznacza, że dziecko nie jest uczestnikiem postępowania w tej sprawie.

Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały całej Izby Cywilnej III CZP 101/71 z dnia 26 stycznia 1973 r. wyjaśnił, że  art. 573 k.p.c. nie ustanawia generalnej zasady, iż osoba małoletnia jest uczestnikiem postępowania w każdej sprawie opiekuńczej, która jej dotyczy. W uchwale tej Sąd Najwyższy przyjął, że ze względu na specyfikę tych spraw dziecko nie jest uczestnikiem postępowania w sprawach o pozbawienie władzy rodzicielskiej oraz w sprawach o odebranie dziecka. Według zawartego w uchwale stanowiska małoletni ma pozycję uczestnika postępowania przed sądem opiekuńczym tylko wtedy, gdy wynika to ze szczególnego przepisu ustawy (np. art. 118 § 1, czy art. 89 § 2 k.r.o.).

Ani z treści art. 101 k.r.o., ani z treści art. 583 k.p.c. nie wynikają, dla dziecka uprawnienia do bycia uczestnikiem postępowania w sprawie o zezwolenie na dokonanie przez rodziców czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu jego majątkiem.

Oznacza to, że rozpoznanie sprawy niniejszej tylko z udziałem rodziców małoletniej było z punktu widzenia procesowego prawidłowe.

Postanowienie SN z dnia 11 lutego 1997 r., II CKN 90/96

Standard: 36840 (pełna treść orzeczenia)