Pojęcie "porządku prawnego" i jego rażącego naruszenia

Pojęcia "porządku prawnego" używanego na gruncie prawa karnego jako przesłanki nawiązującej do postawy sprawcy nie należy sprowadzać wyłącznie do porządku w znaczeniu karnoprawnym. Popełnienie przestępstwa jest tylko jedną z form naruszenia tego porządku. Może to być również popełnienie wykroczenia, jak i dopuszczenie się zachowania niebędącego czynem zabronionym pod groźbą kary, np. naruszenie innych obowiązków cywilnoprawnych, pracowniczych.

Naruszeniem porządku prawnego jest zatem zachowanie się skazanego wbrew zakazom lub nakazom prawa karnego (popełnienie przestępstwa), administracyjnego (popełnienie wykroczenia), a także wbrew regułom, których przestrzeganie mieści się w granicach zadań i celów, które prawo karne wiąże z takimi instytucjami, jak: warunkowe zwolnienie, warunkowe zawieszenie wykonania kary, warunkowe umorzenie postępowania karnego czy też odroczenie lub przerwa w wykonywaniu kary (zob. postanowienie SA w Krakowie z dnia 25 czerwca 2013 roku, II AKzw 631/13).

Skoro skazany w okresie próby nie wywiązywał się z obowiązku powstrzymania się od używania alkoholu i kontynuowania terapii przeciwalkoholowej, należało odwołać udzielone mu warunkowe zwolnienie z reszty kary pozbawienia wolności. Naganne postępowanie skazanego nie było jednorazowym przekroczeniem zasad warunkowego zwolnienia i obejmowało wiele niewłaściwych zachowań o znacznym stopniu społecznej szkodliwości, pomimo, że skazany miał szansę zmienić swoje postępowanie, z czego nie skorzystał mimo odbytych z kuratorem rozmów ostrzegawczych i dyscyplinujących.

Postanowienie  z dnia 15 maja 2019 r., II AKzw 373/19

Standard: 36579 (pełna treść orzeczenia)

Pojęcia "porządku prawnego" w takim sensie, w jakim używa go ustawodawca na gruncie prawa karnego jako przesłanki nawiązującej do postawy sprawcy (zob. art. 68 § 2, art. 75 § 2, art. 77 k.k.), nie należy sprowadzać wyłącznie do porządku w znaczeniu karnoprawnym. Popełnienie przestępstwa jest tylko jedną z form naruszenia tego porządku. Może to być również popełnienie wykroczenia, jak i zachowanie niebędące czynem zabronionym pod groźbą kary, np. naruszenie obowiązków pracownika. Tymczasem zgodnie z normami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego skazany jest zobowiązany troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dzieci, a zatem zapewnić dzieciom stabilną sytuację rodzinną. Wystąpienie przeciwko tej normie może polegać, m.in. na niewłaściwym, zagrażającemu dobru dzieci postępowaniu polegającemu na destabilizowaniu ich położenia. 

Postanowienie SA w Krakowie z dnia 25 czerwca 2013 r., II AKzw 631/13

Standard: 36578 (pełna treść orzeczenia)