Pojęcie „ustawowe zagrożenie karą"
Ciąg przestępstw (art. 91 k.k.) Nadzwyczajne złagodzenie kary (art. 60 k.k.) Recydywa i multirecydywa (art. 64 k.k.) Wiek odpowiedzialności karnej, odpowiedzialnośc karna nieletnich (art. 10 k.k.) Obniżenie albo nadzwyczajne obostrzenie kary (art. 38 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Sąd Najwyższy niezmiennie stoi na stanowisku, że przez górne ustawowe zagrożenie należy rozumieć górną granicę sankcji przewidzianej w przepisie określającym dany typ przestępstwa. Dla ustalenia kary, jaką „zagrożone” jest dane przestępstwo, znaczenie ma jedynie kara „przewidziana” za to przestępstwo w przepisie części szczególnej Kodeksu karnego lub innej ustawy karnej
Wyrok SN z dnia 19 lutego 2020 r., III KK 538/18
Standard: 76318 (pełna treść orzeczenia)
W orzecznictwie i doktrynie dominuje pogląd, iż przez górne ustawowe zagrożenie rozumie się górną granicę sankcji przewidzianej w przepisie określającym typ przestępstwa. Dla ustalenia kary, jaką „zagrożone” jest dane przestępstwo, znaczenie ma jedynie kara „przewidziana” za to przestępstwo w przepisie części szczególnej Kodeksu karnego lub innej ustawy karnej (zob. np. postanowienie SN z dnia 30 kwietnia 2014 r., I KZP 5/14, uchwały SN z: dnia 19 marca 1970 r., VI KZP 27/70; dnia 29 lipca 1970 r., VI KZP 267/70; dnia 29 września 1973 r., VI KZP 28/73; dnia 29 marca 1976 r., VI KZP 46/75; dnia 20 maja 1992 r., I KZP 16/92; dnia 24 lutego 1999 r., I KZP 27/98).
Gdyby przyjmować, iż ustawowe granice zagrożenia wyznacza nie tylko sankcja wskazana w przepisie szczególnym, ale również jej modyfikacja wynikająca z nadzwyczajnego złagodzenia albo nadzwyczajnego obostrzenia, to nie jest jasne, w jakich granicach miałby orzekać sąd, stosując przykładowo nadzwyczajne złagodzenie kary, a więc wymierzając karę poniżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia albo karę łagodniejszego rodzaju (art. 60 § 6 k.k.). Podobnie rzecz się przedstawia w przypadku nadzwyczajnego obostrzenia kary, gdy sąd miałby wymierzać karę powyżej górnej granicy ustawowego zagrożenia, a granica ta miałaby uwzględniać już jej nadzwyczajne obostrzenie (zob. np. art. 64 § 1 k.k.).
Sąd Najwyższy w składzie niniejszym nie znajduje zatem podstaw, aby odstąpić od dotychczasowej linii orzeczniczej, która przez ustawowe zagrożenie karą rozumie zagrożenie przewidziane w sankcji przepisu określającego dany typ przestępstwa. Jest ono zatem związane z danym typem przestępstwa, który figuruje w katalogu przestępstw przepisów szczególnych ustawy karnej, a wszystkie modyfikacje takiej kary, zarówno w jej górnym, jak i dolnym progu zagrożenia oraz zarówno zaostrzające, jak i łagodzące jej wymiar, nie zmieniają ustawowego zagrożenia, które jest niezmienne w ramach przyjętej w ustawie typizacji przestępstw (szerzej zob. postanowienie SN z dnia 6 września 2000 r., III KKN 337/00).
Wyrok SN z dnia 6 września 2018 r., III KK 465/18
Standard: 16002 (pełna treść orzeczenia)