Prawo oskarżonego do formułowania pytań do świadka anonimowego i uzyskania odpowiedzi

Zasady rzetelnego procesu wymagają zagwarantowania oskarżonemu i jego obrońcy prawa do zadawania pytań świadkowi anonimowemu oraz uzyskania odpowiedzi na te pytania.

Z przepisu art. 184 § 4 kpk wynika zaś jedynie tyle, że jeśli zdecydowano się na przesłuchanie świadka anonimowego z udziałem oskarżonego lub jego obrońcy, to przesłuchanie to może być przeprowadzone jednie w warunkach wskazanych w tym przepisie. Nie oznacza to jednak, by dopuszczalna była rezygnacja z umożliwienia obronie zadawania pytań świadkowi. Przepisy art. 184 § 3 i 4 kpk muszą być wykładane w powiązaniu z treścią art. 6 ust. 3d Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, co prowadzi do wniosku, iż przesłuchując świadka anonimowego w toku postępowania jurysdykcyjnego sąd ma obowiązek zapewnienia oskarżonemu lub (i) jego obrońcy sposobności zadania świadkowi pytań, co jest elementarnym warunkiem umożliwiającym podjęcie przez obronę próby weryfikacji dowodowej wartości tych zeznań. (por. wyrok SN z dnia 10 grudnia 2001 r. IV KKN 229/01).

Postanowienie SN z dnia 14 stycznia 2004 r., IV KK 200/03

Standard: 80548 (pełna treść orzeczenia)

Prawo oskarżonego i jego obrońcy do udziału w przesłuchaniu świadka anonimowego (art. 184 § 4 k.p.k.) zawiera prawo do zadawania pytań, co wynika zarówno z istoty czynności przesłuchania, jak i jest gwarantowane przepisami art. 14 ust. 3e Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych oraz art. 6 ust. 3d Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności w zw. z art. 9 Konstytucji RP.

Wyrok SN z dnia 16 czerwca 1999 r., V KKN 22/99

Standard: 34658 (pełna treść orzeczenia)