Termin dwóch miesięcy do wniesienia kasacji (art. 398[5] k.p.c.)

Termin do wniesienia kasacji (art. 393[4] k.p.c.) jest terminem ciągłym, a więc kończy się z upływem dnia, który datą odpowiada dniowi doręczenia orzeczenia stronie skarżącej (art. 112 k.c.) a nie z upływem 30 dni.

Postanowienie SN z dnia 14 czerwca 2005 r., V CZ 63/05

Standard: 33518

W postanowieniu z dnia 11 sierpnia 1999 r., I CZ 106/99 Sąd Najwyższy stwierdził, że upływ miesięcznego terminu do wniesienia kasacji, przewidzianego w art. 3934 k.p.c. (obecnie § 1), oblicza się według zasad określonych w art. 112 k.c. w związku z art. 165 § 1 k.p.c. W uzasadnieniu tego postanowienia Sąd Najwyższy szczegółowo przeanalizował charakter terminu do wniesienia kasacji i odwołał się do utrwalonego orzecznictwa. Stwierdził, że do obliczania miesięcznego terminu do wniesienia kasacji, przewidzianego w art. 393[4] k.p.c. - będącego, co oczywiste, tzw. terminem ciągłym - stosuje się przepis art. 112 k.c. w związku z art. 165 § 1 k.p.c., a nie art. 114 k.c.

Podobnie w postanowieniu z dnia 6 sierpnia 1997 r., II UZ 53/97 Sąd Najwyższy uznał, że miesięczny termin do wniesienia kasacji (art. 393[4] k.p.c.) jest terminem ciągłym, a więc kończy się z upływem dnia, który datą odpowiada dniowi doręczenia orzeczenia stronie skarżącej (art. 112 k.c.), a nie z upływem trzydziestu dni (art. 114 k.c.). Przedstawione poglądy mają jednoznaczne oparcie w wyraźnym brzmieniu art. 393[4] § 1 k.p.c., który stanowi, że kasację wnosi się w terminie miesięcznym od dnia doręczenia orzeczenia stronie skarżącej. Jest to więc termin ustawowy, co do którego przepis nie przewiduje żadnych przerw w jego biegu. Jest to więc termin nieprzerwany, czyli termin ciągły, a ściślej mówiąc nie jest to termin, którego ciągłość nie jest wymagana w rozumieniu art. 114 k.c.

Art. 393[4] § 1 k.p.c. ustanawia dla wszystkich taki sam miesięczny termin do wniesienia kasacji. To, że w pewnych sytuacjach przypadkowych może być on nieco odmienny (o 2-3 dni), nie wynika z samej regulacji prawnej, ale z tego, że miesiące kalendarzowe mają różną długość. W każdym razie dla stron danego postępowania (a to jest cecha relewantna, co słusznie podkreśla powód) stosowanie art. 393[4] § 1 k.p.c. nie może prowadzić do ustanowienia różnych terminów do wniesienia kasacji. To, że w różnych sprawach termin ten może mieć nieznacznie różną długość jest w pełni uzasadnione formalizmem procesowym. Procedura zawsze musi mieć pewien stopień schematyzmu i niewielkie różnice w traktowaniu zbliżonych sytuacji są usprawiedliwione. Inaczej trzeba by ustanowić dłuższy termin do wniesienia kasacji dla osób, które mają utrudnioną komunikację z sądem (pocztą) lub w sprawach skomplikowanych. 

Podsumowując tę część rozważań należy stwierdzić, że do obliczania miesięcznego terminu do wniesienia kasacji, przewidzianego w art. 393[4] § 1 k.p.c. jako terminu ciągłego stosuje się art. 112 k.c. w związku z art. 165 § 1 k.p.c., a nie art. 114 k.c. Nie narusza to prawa dostępu do sądu i zasady równego traktowania przez władze publiczne. 

Postanowienie SN z dnia 23 sierpnia 2002 r., I PZ 72/02

Standard: 33520 (pełna treść orzeczenia)