Odpowiednie stosowanie przepisów o wypowiedzeniu umowy o pracę (art. 42 § 1 k.p.)
Wypowiedzenie zmieniające warunki pracy i płacy (art. 42 – art. 43 k.p.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Zgodnie z art. 42 § 1 kp do wypowiedzenia wynikających z umowy warunków pracy i płacy, czyli wypowiedzenia zmieniającego, stosować należy przepisy o wypowiedzeniu umowy o pracę w sposób odpowiedni. Oznacza to konieczność stosowania przepisów o wypowiedzeniu bez żadnych zmian lub ze zmianami uzasadnionymi innym charakterem wypowiedzenia zmieniającego. Przy tym rodzaju wypowiedzenia głównym celem jest zmiana treści stosunku pracy, a rozwiązanie tego stosunku jest celem jedynie alternatywnym.
Wyrok SR w Puławach z dnia 8 czerwca 2017 r., IV P 199/16
Standard: 8372 (pełna treść orzeczenia)
Do wypowiedzenia zmieniającego stosuje się odpowiednio przepisy o wypowiedzeniu umowy o pracę. To zaś oznacza, że w przypadku wypowiedzenia warunków pracy i płacy wynikających z umowy zawartej na czas nieokreślony konieczne jest zachowanie przez pracodawcę nie tylko wymagań formalnych w postaci pisemnej formy oświadczenia woli (art. 30 § 3 KP), trybu konsultacji związkowej (art. 38 KP), prawidłowego określenia długości okresu wypowiedzenia (art. 36 KP) i biegu jego terminu (art. 30 § 21 KP) oraz przestrzeganie kodeksowych i pozakodeksowych przepisów dotyczących szczególnej ochrony trwałości stosunku pracy, ale także podanie skonkretyzowanej przyczyny swojej decyzji (art. 30 § 4 KP) oraz wykazania jej zasadności w rozumieniu art. 45 § 1 KP. To ostatnie wymaganie jest zaś spełnione, gdy podana przyczyna jest prawdziwa (a więc gdy wskazane przez pracodawcę okoliczności znajdują potwierdzenie w materiale dowodowym sprawy), rzeczywista (a zatem nie ma charakteru pozornego i nie skrywa innych powodów wypowiedzenia), bezpośrednia (czyli na tyle nieodległa w czasie, by nie stracić przymiotu swej rzeczywistości w podanym wyżej znaczeniu) i uzasadniająca decyzję pracodawcy (tzn. gdy w ocenie sądu przyczyna ta jest związana z funkcjonowaniem stosunku pracy i umotywowana usprawiedliwionym interesem stron oraz nie ma charakteru dyskryminacyjnego).
Wyrok SN z dnia 19 października 2010 r., I PK 91/10
Standard: 48230 (pełna treść orzeczenia)