Niedopuszczalność wypowiedzenia warunków pracy i płacy pracownikowi zatrudnionemu na podstawie powołania

Wypowiedzenie warunków pracy i płacy pracownikowi zatrudnionemu na podstawie powołania jest niedopuszczalne. 

Rozwiązanie stosunku pracy z pracownikiem zatrudnionym na podstawie powołania przez organ, który go powołał uregulowane jest w wyczerpujący sposób w art. 70 k.p. Następuje ono w drodze odwołania, które może być dokonane w każdym czasie - niezwłocznie lub w określonym terminie - i jest równoznaczne z wypowiedzeniem umowy o pracę (art. 70 § 1 k.p.), a gdy nastąpiło z przyczyn określonych w art. 52 lub 53 k.p. - jest równoznaczne z rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia. Innej drogi rozwiązania stosunku pracy z powołanym pracownikiem przepisy nie przewidują, brak jest też normy, która pozwalałaby uważać wypowiedzenie warunków pracy i płacy za odwołanie w razie nieprzyjęcia przez pracownika zaproponowanych mu nowych warunków. Instytucja wypowiedzenia warunków pracy i płacy nie jest ponadto dostosowana do stosunku pracy na podstawie powołania o tyle, że organem uprawnionym do powołania i odwołania pracownika jest z reguły kto inny niż kierownik zakładu pracy, w którego dyspozycji leży zatrudnianie pracowników na stanowiskach obsadzonych w drodze umowy o pracę, co wybitnie zawęża zakres uprawnień organu powołanego w sferze możliwości do zaoferowania pracownikowi nowych warunków pracy i płacy. Dodatkowe komplikacje powstawałyby przy wypowiedzeniu warunków pracy i płacy dyrektorom, zastępcom dyrektora i głównym księgowym przedsiębiorstw państwowych, a to ze względu na szczególny tryb ich powoływania i odwoływania, nie obowiązujący przy wypowiedzeniu warunków pracy i płacy.

Uchwała SN z dnia 21 grudnia 1987 r., III PZP 47/87

Standard: 32772 (pełna treść orzeczenia)