Kurza ferma jako jako "przedsiębiorstwo wprawiane w ruch za pomocą sił przyrody"

Prowadzący na własny rachunek fermę kurzą nie ponosi odpowiedzialności za wywołaną przez nią szkodę na zasadzie ryzyka z art. 435 § 1 k.c. (wyrok SN z dnia 21 sierpnia 1987 r., II CR 222/87).

Wyrok SN z dnia 8 grudnia 2005 r., I UK 97/05

Standard: 80385 (pełna treść orzeczenia)

Prowadzący na własny rachunek fermę kurzą nie ponosi odpowiedzialności za wywołaną przez nią szkodę na zasadzie ryzyka (art. 435 § 1 k.c.).

W art. 435 § 1 k.c chodzi o to, by użyta jako źródło energii siła przyrody stanowiła siłę napędową przedsiębiorstwa lub zakładu jako całości, by zatem jego istnienie i praca w danych warunkach czasu i miejsca uzależniona była od wykorzystywania siły przyrody, bez użycia których nie osiągnąłby celu, do jakiego został utworzony.

Z zakresu podmiotowego (legitymacji biernej) omawianego przepisu wyłącza się przykładowo gospodarstwa rolne - choćby stopień ich mechanizacji był daleko posunięty (orz. SN: z dnia 1 grudnia 1982 r. I CR 460/62; z dnia 12 lipca 1977 r. IV 210/77; z dnia 16 marca 1983 r., I CR 33/83).

Tym bardziej więc nie można uznać za "przedsiębiorstwo wprawiane w ruch za pomocą sił przyrody" fermy kurzej pozwanego, jako zespołu majątkowego, zorganizowanego przez niego w ramach jego gospodarstwa rolnego, dla celów produkcji hodowlanej. Jak wynika z wyjaśnień pozwanego, na jego fermie kury karmione są mechanicznie, jednakże zatrudnione są tam przeciętnie trzy osoby - zatem czynnik ludzki wyraźnie przeważa nad czynnikiem mechanicznym, a samo funkcjonowanie fermy nie jest uzależnione od urządzeń mechanicznych poruszanych energią elektryczną.

Wyrok SN z dnia 21 sierpnia 1987 r., II CR 222/87

Standard: 32680 (pełna treść orzeczenia)