Niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia materiału na wykonanie dzieła (art. 641 k.c.)

Materiał służący do wykonania dzieła to surowce i inne składniki, z których powstaje dzieło. Od nich należy odróżnić przedmiot, który ulega zmianie wskutek świadczenia przyjmującego zamówienie polegającego na naprawie , remoncie lub modernizacji cudzej rzeczy.

Sąd Najwyższy w wyroku z 25 listopada 2004r. V CK 235/04 stwierdził, iż samochód oddany do naprawy to nie materiał potrzebny do wykonania dzieła, lecz rzecz bez której dzieło to nie może być wykonane. Sąd Apelacyjny w obecnym składzie pogląd ten podziela. Zakupione przez potencjalnego nabywcę auta części zostały już wmontowane do auta, a zatem również nie stanowiły już jedynie materiału do wykonania dzieła.

Kwestia oceny prawnej umowy o oddaniu samochodu do naprawy została w judykaturze przesądzona i nie budzi wątpliwości, że ma ona charakter mieszany i należy do niej stosować przepisy umowy o dzieło i umowy przechowania. Pozwany miał zatem obowiązek starannego przechowania i zabezpieczenia powierzonego mu przedmiotu podlegającego naprawie (tak SN w wyroku z 5 lutego 2002r. II CKN 894/99).

W uzasadnieniu wyroku z 25 listopada 2004 roku V CK 235/04 Sąd Najwyższy wskazał, że powód, oddając samochód do naprawy, oczekiwał w równym stopniu na to, że zostanie on naprawiony, jak i że będzie mógł go odebrać z warsztatu pozwanego. 

Pozwany, przyjmując samochód do naprawy, powinien dołożyć takiej samej staranności, zarówno wykonując jego naprawę, jak i przechowując w tym czasie ów samochód. 

Przyjmujący zamówienie zobowiązany jest do naprawienia szkody spowodowanej niezachowaniem należytej staranności (art. 471 k.c. w zw. z art. 472 k.c.). Jeżeli nie można mu przypisać zawinionego niedopełnienia obowiązków przechowawcy, to mimo utraty powierzonego do naprawy przedmiotu, nie odpowiada za jego przypadkową utratę. Jednak innej staranności oczekiwać należy od osób, które nie będąc profesjonalistami w zakresie przechowywania samochodów, w związku ze świadczeniem usług w zakresie ich napraw czy remontów przyjmują je przy tej okazji, na ogół na krótki lub wręcz bardzo krótki czas na przechowanie, nie czerpiąc z tego dodatkowego dochodu, a innej od osób, które zajmują się przechowywaniem zawodowo.

Konkludując, stwierdzić należy, że w realiach konkretnej sprawy czynnikiem determinującym odpowiedzialność właściciela warsztatu samochodowego za kradzież powierzonego mu do naprawy pojazdu jest zachowanie należytej staranności, 

Wyrok SA w Warszawie z dnia 26 marca 2018 r., VI ACa 1086/16

Standard: 32070 (pełna treść orzeczenia)