Alkoholizm i narkomania jako przyczyny ubezwłasnowolnienia (art. 13 i 16 k.c.)
Ubezwłasnowolnienie (art. 13 i 16 k.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Narkomania, stanowiąca w rozumieniu art. 13 § 1 i art. 16 § 1 k.c. jedną z postaci schorzeń psychicznych, może stanowić podstawę ubezwłasnowolnienia osoby nią dotkniętej także wtedy, gdy osoba ta popadła w narkomanię na skutek stosowania leków zawierających narkotyki.
Z art. 13 § 1 i art. 16 § 1 k.c. , a zwłaszcza z posłużenia się przez ustawodawcę wyrażeniem "w szczególności" niedwuznacznie wynika, że kodeks cywilny traktuje narkomanię jako rodzaj zaburzenia psychicznego. Rzecz oczywista, że takie stanowisko ustawodawcy zostało oparte na przeważającym poglądzie przyjętym w nauce psychiatrii.
Nie ma też z punktu widzenia dopuszczalności ubezwłasnowolnienia znaczenia okoliczność, z jakich przyczyn doszło do tego, że osoba, co do której wszczęto postępowanie o ubezwłasnowolnienie, popadła w narkomanię, podlega więc - wbrew odmiennej sugestii wynikającej z zaskarżonego orzeczenia - ubezwłasnowolnieniu także taka osoba, która popadła w narkomanię na skutek stosowania leków zawierających narkotyki.
Postanowienie SN z dnia 14 stycznia 1983 r., I CR 480/82
Standard: 31975 (pełna treść orzeczenia)
Przymusowe leczenie alkoholików na podstawie przepisów ustawy z 10 XII 1959 r. o zwalczaniu alkoholizmu (Dz. U. Nr 69, poz. 434) nie czyni zbędnym stosowania - względem tych osób - przepisów o ubezwłasnowolnieniu.
Przymusowe leczenie alkoholików nie załatwia jeszcze problemu dostarczenia im pomocy w ich sprawach, zwłaszcza w tych, w których muszą oni składać oświadczenia woli rodzące skutki prawne (zaciągać zobowiązania) albo dochodzić swych praw podmiotowych. Przymusowe leczenie nie zawsze musi dać wyniki bądź daje takie wyniki zaraz i dlatego objęte nim osoby - szczególnie w okresie pobytu w zamkniętym szpitalu - muszą mieć udzieloną pomoc w swych sprawach, toczących się przecież mimo ich odosobnienia (np. sprawy majątkowe). Tak jest właśnie w niniejszym wypadku, skoro dwuletnie leczenie uczestnika w warunkach izolacji nie dało pozytywnego wyniku, o czym świadczy fakt ponownego umieszczenia go w dniu 31.III.1967 r. w szpitalu psychiatrycznym. Tym samym leczenie alkoholizmu, wbrew mniemaniu Sądu I instancji, nie czyni zbędnym stosowania przepisów o ubezwłasnowolnieniu, jako służącym innym celom.
Postanowienie SN z dnia 5 lipca 1967 r., II CR 126/67
Standard: 29672 (pełna treść orzeczenia)