Zasiedzenie lokalu mieszkalnego stanowiącego przedmiot odrębnej własności

W orzecznictwie (por. postanowienie SN z dnia 6 maja 1980 r. III CRN 45/80, oraz uz. postanowienia SN z dnia 21 października 1983 r. IV CR 346/83), jak też w doktrynie, wyrażony został jednolity pogląd o dopuszczalności nabycia w drodze zasiedzenia własności lokalu mieszkalnego stanowiącego przedmiot odrębnej własności (art. 135 k.c.). Konsekwentnie należy też przyjąć, że dopuszczalne jest zasiedzenie udziału we własności takiego lokalu. Uzasadnienie wspomnianej tezy opiera się na założeniu, że art. 172 k.c., ustalając przesłanki zasiedzenia, nie rozróżnia poszczególnych rodzajów nieruchomości, co oznacza, że odnosi się on zarówno do budynku, jak i lokalu mieszkalnego, stanowiących przedmiot odrębnej własności (por. art. 46 § 1 k.c. i art. 135 k.c.). 

Ustawodawca może zaś wyłączyć spod działania przepisów o zasiedzeniu określone rzeczy, jak to uczynił w art. 177 k.c. w odniesieniu do nieruchomości stanowiących przedmiot własności państwowej, lub wprowadzić ograniczenia w możliwości nabycia, co postanowił w uchylonym już art. 178 k.c. Natomiast nie ma szczególnego przepisu, który wprowadzałby zakaz zasiedzenia lokalu mieszkalnego, który stanowi przedmiot odrębnej własności.

Uchwała SN z dnia 15 marca 1989 r., III CZP 14/89

Standard: 32782 (pełna treść orzeczenia)

Pod rządem art. 172 § 1 k.c. dopuszczalne jest zasiedzenie lokalu mieszkalnego stanowiącego przedmiot odrębnej własności.

Art. 172 § 1 k.c. nie daje podstaw do czynienia rozróżnienia na nieruchomości gruntowe i lokale mieszkalne będące nieruchomościami i nieruchomości będących lokalami mieszkalnymi nie wyłącza od zasiedzenia. Jeżeli jednak - jak w sprawie niniejszej - nie nastąpiło ustanowienie odrębnej własności poszczególnych lokali w drodze umowy materialnej (art. 137 k.c.) lub w postępowaniu sądowym, lokal mieszkalny wskazany we wniosku nie mógł być przedmiotem zasiedzenia.

Postanowienie SN z dnia 6 maja 1980 r., III CRN 45/80

Standard: 31632 (pełna treść orzeczenia)