Żądanie naprawienia szkody (art. 566 k.c.)

Naprawienia szkody doznanej z powodu wady rzeczy nabytej można żądać na zasadach ogólnych (art. 471 k.c.), niezależnie od podstaw odpowiedzialności z tytułu rękojmi za wady rzeczy sprzedanej (zob. np. uchwały Sądu Najwyższego: z dnia 7 sierpnia 1969 r., III CZP 120/68, z dnia 30 stycznia 1970 r., III CZP 102/69, uchwały Pełnego Składu Izby Cywilnej i Administracyjnej z dnia 30 grudnia 1988 r., III CZP 48/88). Dlatego utrata uprawnień z tytułu rękojmi za wady prawne w następstwie upływu terminu przewidzianego w art. 576 § 1 k.c. nie powoduje utraty roszczenia odszkodowawczego przysługującego powódce i to bez względu na to, czy roszczenie takie wprost przewidziane zostało w umowie z poprzednikiem prawnym pozwanego.

Wyrok SN z dnia 30 sierpnia 2006 r., II CSK 89/06

Standard: 37605 (pełna treść orzeczenia)

W związku z kontraktowymi roszczeniami odszkodowawczymi związanymi z wadami należy podkreślić, że obecnie dominuje pogląd, iż ten rodzaj odpowiedzialności podlega regułom przewidzianym w art. 471 k.c. i nie jest związany ze szczególnym reżimem rękojmi, co oznacza, iż wymienionych roszczeń można dochodzić także po utracie uprawnień z tytułu rękojmi (uchwała (7) SN z dnia 13 maja 1987 r., III CZP 82/86 i uchwała pełnego składu Izby Cywilnej i Administracyjnej SNo z dnia 30 grudnia 1988 r., III CZP 48/88).

Uchwała SN z dnia 23 września 2004 r., III CZP 48/04

Standard: 55154 (pełna treść orzeczenia)