Obowiązek gwaranta usunięcia wady fizycznej lub dostarczenia rzeczy wolnej od wad (art. 577 § 3 k.c.)

W postępowaniu sądowym o wymianę samochodu na wolny od wad z powodu zaniechania terminu naprawy gwarancyjnej biernie legitymowany jest gwarant, a nie jednostka serwisu gwarancyjnego (AS0).

Wyrok SN z dnia 17 kwietnia 1991 r., IV CR 710/90

Standard: 33315 (pełna treść orzeczenia)

Postanowienia wyłączające prawo wymiany rzeczy są niedopuszczalne, gdyż w wypadku, gdy naprawy nie prowadzą do usunięcia wad, nabywca nie miałby wobec gwaranta żadnych roszczeń, poza odszkodowaniem, co przekreślałoby sens gwarancji.

Żądanie dostarczenia samochodu wolnego od wad uzasadnione jest wtedy, gdy zachodzi niemożność dokonania naprawy samochodu, zapewniającej jego pełną sprawność eksploatacyjną, przewidzianą warunkami technicznymi (II CR 412/77).

W przeciwieństwie do art. 561 § 2 k.c., odnoszącego się do rękojmi, gwarant nie może odmówić usunięcia wady, nawet gdyby to wymagało nadmiernych kosztów. Ryzyko bowiem prawidłowego działania samochodu obciąża gwaranta, który nie może przerzucać na uprawnionego z gwarancji usuwania wad samochodu.

Przez usunięcie wady w znaczeniu art. 577 § 1 k.c. należy rozumieć nie tylko naprawę wadliwego zespołu lub części samochodu, lecz również zastąpienie wadliwej części samochodu przez nową tak, by zapewnić właściwą jakość pojazdu.

Jeśli lakierowanie w obecnym stanie samochodu nie mogłoby w pełni usunąć wad nadwozia, należałoby rozważyć, czy nie zachodzi konieczność zobowiązania pozwanego do wymiany całego nadwozia.

Odpowiedzialność gwaranta za szkodę, wyrządzoną wskutek niewykonania naprawy we właściwym czasie, może być ograniczona na podstawie art. 362 k.c., jeżeli nabywca rezygnuje z naprawy i zgłasza żądanie, technicznie i gospodarczo nieuzasadnione, wymiany należycie funkcjonującego pojazdu, w którym usunięcie wad jest możliwe bez obniżenia standardu tego typu pojazdu. 

Wyrok SN z dnia 14 sierpnia 1985 r., II CR 232/85

Standard: 32409 (pełna treść orzeczenia)