Deliktowa podstawa odpowiedzialności cywilnej za nielegalne pobieranie energii

Przewidziana w art. 57 ust. 1 Pr.energ. opłata za nielegalnie pobraną energię ma charakter cywilnoprawny i odszkodowawczy. Nie ma natomiast podstaw do traktowania rozważanej opłaty jako mającej charakter kary ustawowej w rozumieniu art. 485 k.c., do której mają odpowiednie zastosowanie przepisy o karze umownej. 

Uchwała SN z dnia 10 grudnia 2009 r., III CZP 107/09

Standard: 53783 (pełna treść orzeczenia)

Pobieranie energii elektrycznej bez rejestracji jej zużycia przez licznik nie może być uznane ani za świadczenie, ani za usługi, a tym bardziej za zwykłą działalność Zakładu Energetycznego. Przez świadczenie bowiem rozumieć należy zachowanie się dłużnika polegające na wypełnieniu jego obowiązków względem wierzyciela, a więc zachowanie się zgodne z treścią zobowiązania i skierowane na jego wykonanie, przy czym wierzycielowi przysługują w celu realizacji tego prawa środki egzekucyjne. Z istoty łączącego dostawcę i odbiorcę energii elektrycznej stosunku prawnego wynika, że zakład ma obowiązek dostarczania prądu na podstawie zawartej umowy. Tylko zatem należności wynikające z takiej umowy mają charakter świadczeń w rozumieniu cytowanego przepisu. Z tych samych względów nielegalnego pobierania energii elektrycznej nie można uznać za usługę.

Pobierający w ten sposób energię elektryczną dopuszcza się czynu niedozwolonego, który rodzi obowiązek odszkodowania. Sprawa z tego zakresu jest sprawą cywilną, a ponieważ nie została wyłączona spod rozpoznania sądu powszechnego należy do drogi sądowej.

Uchwała SN z dnia 20 stycznia 1978 r., III CZP 99/77

Standard: 31380 (pełna treść orzeczenia)