Zakaz rozwiązania przysposobienia po śmierci przysposobionego lub przysposabiającego (art. 125 § 2 k.r.o.)

Zakaz wynikający z art. 125 § 2 k.r.o., że niedopuszczalne jest rozwiązanie stosunku przysposobienia po śmierci przysposobionego lub przysposabiającego, nie odnosi się do uchylenia orzeczenia o przysposobieniu w następstwie skargi o wznowienie lub rewizji nadzwyczajnej.

Postanowienie SN z dnia 13 lutego 1980 r., III CRN 181/79

Standard: 31670 (pełna treść orzeczenia)

Stosownie do treści art. 125 § 2 k.r.o. w razie śmierci przysposabiającego postępowanie w sprawie o rozwiązanie przysposobienia nie podlega umorzeniu, lecz toczy się nadal; przy tym w miejsce zmarłego przysposabiającego wstępuje kurator ustanowiony przez sąd.

Do czasu ustanowienia kuratora postępowanie ulega zawieszeniu z mocy art. 456 § 2 k.p.c. Wynika z powyższego, że skoro powódka po wszczęciu sprawy o rozwiązanie stosunku przysposobienia zmarła, przeto Sąd Wojewódzki nie powinien był umorzyć postępowania, lecz postępowanie w sprawie zawiesić z mocy art. 456 § 2 k.p.c. oraz następnie spowodować wyznaczenie kuratora, który wstąpiłby w miejsce zmarłej.

Umorzenie postępowania przez sąd było zatem zupełnie wadliwe.

Postanowienie SN z dnia 6 sierpnia 1975 r., II CZ 114/75

Standard: 31011 (pełna treść orzeczenia)