Ograniczenia w dokonywaniu robót ziemnych (art. 147 k.c.)

Jeżeli bowiem naruszenie obowiązku przewidzianego w art. 147 k.c. spowoduje szkodę, odpowiedzialność opiera się nie na zasadzie ryzyka, ale na zasadzie winy (art. 415 k.c.). Przy tej zaś konstrukcji pełne zastosowanie ma art. 429 k.c., skoro wykonanie robót zostało powierzone wyspecjalizowanemu przedsiębiorstwu. Stwierdzenie to nie wyłącza, oczywiście, odpowiedzialności inwestora w ogóle.

Odpowiedzialność ta może zachodzić wtedy, gdy szkoda pozostaje w normalnym związku przyczynowym z własnym jego zaniedbaniem, niezależnym od zaniedbań wykonawcy, np. gdy inwestor mimo ostrzeżenia go o niemożliwości uniknięcia szkody godzi się na kontynuowanie robót.

Należy zatem przyjąć, że w świetle art. 429 k.c. inwestor jest zwolniony od odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez przedsiębiorstwo trudniące się zawodowo wykonywaniem powierzonych przez niego robót, nie jest natomiast zwolniony od odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną jego własnym zaniedbaniem.

Wyrok SN z dnia 11 listopada 1977 r., IV CR 308/77

Standard: 31406 (pełna treść orzeczenia)

Naruszenie zakazu dokonywania robót ziemnych w taki sposób, by groziło nieruchomościom sąsiednim utratą oparcia (art. 147 k.c.), może stanowić podstawę roszczenia odszkodowawczego (w przeciwieństwie do roszczenia negatoryjnego) tylko na zasadzie winy.

Wyrok SN z dnia 8 listopada 1973 r., II CR 536/73

Standard: 30708 (pełna treść orzeczenia)