Dłużnik działający wbrew obowiązkowi zaniechania lub nie przeszkadzania czynnościom wierzyciela (art. 1051 k.p.c.)

Doręczenie przez Sąd odpisu wniosku wierzyciela o wszczęcie egzekucji prowadzonej w sposób określony w art. 1051 § 1 k.p.c. czyni zadość obowiązkowi doręczenia dłużnikowi doręczenia dłużnikowi zawiadomienia o wszczęciu egzekucji, jeżeli wniosek ten zawiera istotne elementy, jakie powinny być przytoczone w zawiadomieniu (art. 805 k.p.c.); jednakże uchybienie temu wymaganiu samo przez się nie przesądza o pozbawieniu dłużnika możliwości podjęcia przez niego obrony, jeżeli po otrzymaniu odpisu wniosku o wszczęcie egzekucji dłużnik taką obronę podjął.

Uchwała SN z dnia 22 października 1987 r., III CZP 58/87

Standard: 32671 (pełna treść orzeczenia)

Istotna różnica pomiędzy art. 1050 i 1051 k.p.c. polega na tym, że pierwszy z nich reguluje wymuszenie czynności pozytywnej i z reguły jednorazowej, a cel tego przepisu jest wyraźnie represyjny, podczas gdy art. 1051 k.p.c. ma na myśli bądź to czynność trwałą, bądź też powtarzającą się, dotyczy zatem sytuacji, gdy czynność dłużnika sprzeczna z obowiązkiem uzewnętrznia zamiar działania stale wbrew temu obowiązkowi; nie reguluje on przy tym wymuszenia czynności pozytywnej, ale wymuszenie biernego zachowania się dłużnika: obowiązku zaniechania pewnej czynności lub nieprzeszkadzania czynności wierzyciela; celem zaś tego przepisu jest zapobieganie dalszemu działaniu dłużnika wbrew nałożonemu na niego obowiązkowi.

Uchwała SN z dnia 26 maja 1975 r., III CZP 30/75

Standard: 30899 (pełna treść orzeczenia)