Kraty na oknach lokalu
Zasady korzystania z elewacji budynku jako części wspólnej nieruchomości (reklamy, klimatyzatory, kraty)
Nie jest sporne w sprawie, że dokonując zmian w elewacji (stanowiącej część nieruchomości wspólnej) powódka nie uzgadniała ich bezpośrednio z pozostałymi właścicielami lokali, to jednak faktycznie zmiany te zostały dokonane i to na jej koszt.
Stosownie zaś do art. 12 właściciel lokalu ma prawo do współkorzystania z nieruchomości wspólnej zgodnie z jej przeznaczeniem, a w kontekście stosunków wewnątrzwspólnotowych niezbędne jest tylko, aby czyniąc to nie godził w słuszne uprawnienia pozostałych współuprawnionych do tej nieruchomości.
Wymaganie przez pozostałych członków wspólnoty mieszkaniowej podejmowania się przez powódkę dalszych, niewątpliwie połączonych dla niej z kosztami, robót budowlanych w celu usunięcia dokonanych zmian musi mieć jakieś uzasadnienie w ich aktualnej uciążliwości, czy też godzeniu przez nie w inny sposób w interesy współuprawnionych do nieruchomości wspólnej. Treść zaskarżonej uchwały nr (...) sugeruje, że chodzi o kwestie estetyki części elewacji, która miałaby odpowiadać pozostałym częściom budynku.
Zdaniem Sądu Apelacyjnego w omawianym przypadku wymiana krat na parterze na nieco inne, nie narusza estetyki całej bryły budynku na tyle, by od powódki wymagać ich usunięcia. W odniesieniu do krat może to być do pewnego stopnia kwestia ocenna, ale w każdym przypadku trudno zrozumieć żądanie ich całkowitego „usunięcia” w sytuacji gdy niewątpliwie służą one zapewnieniu bezpieczeństwa lokalu powódki, a zamontowane są wyłącznie wokół drzwi i okien do niego, nie zasłaniając widoku i nie ingerując w ściany zewnętrzne żadnego innego lokalu. Pozwana usiłuje się powoływać na takie powody, jak brak możliwości ich mycia, czy zagrożenie bezpieczeństwa dla właścicieli wyżej położonych lokali, jednak nie była ich w stanie przekonująco uzasadnić.
Trudno zrozumieć w jaki sposób konstrukcja tych krat miałaby uniemożliwić ich czyszczenie z zewnątrz, a podkreślić trzeba, że powódka dokonała jedynie wymiany na nie krat znajdujących się wcześniej niemal w tym samym miejscu, czego pozwana nie kwestionuje, nie wyjaśniając zarazem dlaczego krety nowe miałyby być trudniejsze do utrzymania w czystości niż stare. Nawet zaś jeśli miało miejsce informowanie zarządcy nieruchomości o jakichś próbach włamań do lokali na pierwszym piętrze, to z porównania konstrukcji krat usuniętych przez powódkę, które miały kształt dużych metalowych „oczek”, mogących służyć za swego rodzaju drabinę do wspinania po elewacji, z konstrukcją nowych, o kształcie pionowych żerdzi z dwoma niewielkimi wybrzuszeniami, trudno wyprowadzić wniosek, że te nowe są dla potencjalnego włamywacza większym ułatwieniem.
W takiej sytuacji trudno przyjąć, że domaganie się od właścicielki lokalu usunięcia na własny koszt zabezpieczeń jej okien bez jakiejś wyraźnej korzyści wynikających z tego dla pozostałych członków wspólnoty, nie godzi w jej interesy w sposób nieuzasadniony.
Wyrok SA w Katowicach z dnia 6 marca 2015 r., I ACa 854/14
Standard: 24281 (pełna treść orzeczenia)
W orzecznictwie Sądu Najwyższego utrwalił się pogląd, że założenie kraty na zewnątrz budynku w świetle art. 2 ust. 3 i art. 28 ust. 1 i 3 Prawa budowlanego oraz par. 44 ust. 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 28 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego /Dz.U. nr 8 poz. 48 ze zm./ jest robotą budowlaną, dla której wykonania konieczne jest uzyskanie pozwolenia budowlanego /por. wyrok SN z dnia 27 maja 1987 r. III ARN 6/87 . Stanowisko to potwierdził Sąd Najwyższy w nie publikowanej uchwale z dnia 13 września 1989 r. II AZP 11/89 i uchwale z dnia 26 września 1990 r. III AZP 3/90.
Nakaz rozbiórki okratowania balkonu, wykonanego bez pozwolenia budowlanego, zawarty w decyzji administracyjnej, powinien być skierowany do inwestora.
Uchwała z dnia 26 marca 1993 r., III AZP 4/93
Standard: 33420 (pełna treść orzeczenia)