Rozpowszechnianie pornografii w Internecie

Skazany dopuścił się rozpowszechniania treści pornograficznych wykorzytując pliki ściągane za pomocą oprogramowania µTorrent. Wskazany program komputerowy jest o tyle specyficzny, że podczas pobierania pliku, automatycznie udostępnia go innym użytkownikom tego programu. W tej sytuacji nie można uznać, że takie działanie nie stanowi rozpowszechniania w rozumieniu art. 202 § 3 k.k. Pliki takie trafiają bowiem do szerokiego grona osób, będących użytkownikami programu […], które zainteresowane są treściami pornograficznymi z udziałem małoletnich, a w tym przypadku także związanych z posługiwaniem się zwierzęciem. Nawet więc, jeżeli grupa ta jest specyficzna i być może nie jest wyjątkowo liczna, nie można uznać, by był to niewielki i ściśle określony krąg osób.

O ile skazany oświadczył, że pliki gromadzone na katalogu portalu […] były zabezpieczone hasłem, o tyle w żadnym momencie postępowania nie stwierdził, by korzystając z programu […] wyłączył opcję udostępniania plików. Powyższe, w powiązaniu z twierdzeniem biegłego, że standardowo ustawienia takie są weryfikowane w toku przeprowadzanych przez niego badań, pozwala przyjąć, że funkcja ta była aktywna, jako że jest to normą w tego rodzaju oprogramowaniu.

Postanowienie SN z dnia 13 lipca 2022 r., II KK 323/22

Standard: 76933 (pełna treść orzeczenia)

Nie budzi wątpliwości utrwalony w doktrynie i judykaturze pogląd, że sytuacja rozpowszechniania w rozumieniu art. 202 § 3 k.k. zachodzi w przypadku uczynienia konkretnych materiałów pornograficznych powszechnie dostępnymi, a więc gdy ich treść dociera do większej, z góry niedającej się określić liczby odbiorców. Może to się stać za pośrednictwem wszelkich dostępnych środków, jak np. przez publikację tych materiałów, kolportaż, użyczenie, powielanie, kopiowanie, czy też innego rodzaju udostępnianie ich szerszemu i bliżej nieokreślonemu kręgowi osób. Wszak rozpowszechnianie już ze swej istoty zakłada udostępnianie treści pornograficznych innym osobom. [por. wyrok SN z dnia 16 lutego 1987 r., WR 28/87].

Powyższa definicja rozpowszechniania jest w pełni aktualna również w przypadku rozpowszechniania pornografii dziecięcej w sieci internetowej.

Dla przyjęcia odpowiedzialności skazanego za rozpowszechnianie pornografii dziecięcej w sieci internetowej nie ma znaczenia to, jaka konkretnie liczba innych użytkowników zapoznała się już z treścią takich plików - i czy tę liczbę (w niniejszym przypadku 19 osób) można uznać za znaczną - lecz to, że sposób pobierania plików pornograficznych oraz ich udostępniania za pomocą programu Emule dawał możliwość zapoznania się z nimi nieoznaczonej liczbie osób.

Można przyjąć, że sprawca wprowadzający pornograficzne treści do sieci elektronicznej ma zamiar ogólny udostępnienia ich jak najszerszemu gronu osób, a przynajmniej na to się godzi. Należy zwrócić uwagę, że w odniesieniu do znamienia "rozpowszechniania" w ujęciu art. 202 § 3 k.k. strona podmiotowa przestępstwa może obejmować zarówno zamiar bezpośredni, jak i ewentualny.

Z całą pewnością nie stanowi rozpowszechniania materiałów pornograficznych działanie sprawcy polegające na okazywaniu ich treści niewielkiemu i ściśle określonemu kręgowi osób.

Działania skazanego, posługującego się programem Emule, umożliwiającym ściąganie plików przez nieokreśloną liczbę innych użytkowników, nie można porównywać do sytuacji wysłania pojedynczych wiadomości o treści pornograficznej do konkretnego adresata poczty e-mail, czy nawet do większej liczby takich adresatów konkretnie oznaczonych. Takie działanie nie mogłoby stanowić rozpowszechniania w omawianym znaczeniu, skoro e-mailowa wiadomość ma być od początku skierowana do konkretnych, wybranych osób. Ale już masowe wysyłanie za pośrednictwem e-mailowych wiadomości treści pornograficznych przypadkowo wybranym osobom może być uznane za rozpowszechnianie, jeśli stwierdzono w ustaleniach faktycznych, że sposób prezentacji takich treści daje nieoznaczonej liczbie osób możliwość zapoznania się z nią).

Postanowienie SN z dnia 1 września 2011 r., V KK 43/11

Standard: 21622 (pełna treść orzeczenia)