Postanowienie z dnia 1999-10-12 sygn. III CKN 693/98

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt III CKN 693/98

Postanowienie

Sądu Najwyższego

z dnia 12 października 1999 r.

Orzeczenia wydawane na podstawie art. 386 § 3 k.p.c. zapadają w formie postanowień.

Przewodniczący: Sędzia SN Iwona Koper

Sędziowie SN: Zbigniew Strus, Lech Walentynowicz (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 12 października 1999 r. na rozprawie sprawy z powództwa Gminy G. przeciwko Przedsiębiorstwu Usług Komunalnych, spółce z o.o. w G. o zapłatę, na skutek kasacji pozwanego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 23 kwietnia 1998 r.,

postanowił uchylić zaskarżony wyrok oraz wyrok Sądu Wojewódzkiego w Białymstoku z dnia 17 lutego 1998 r. i postępowanie w sprawie umorzyć.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 23 kwietnia 1998 r. Sąd Apelacyjny w Białymstoku zmienił zaskarżony wyrok Sądu Wojewódzkiego w Białymstoku i zasądził od pozwanego Przedsiębiorstwa Usług Komunalnych, spółki z o.o. w G. na rzecz powodowej Gminy G. kwotę 149 521,80 zł z odsetkami i kosztami procesu.

W kasacji pozwany wniósł o uchylenie tego wyroku.

Na rozprawie kasacyjnej strony zawarły ugodę sądową, na mocy której pozwany zobowiązał się zapłacić powódce kwotę 200 000 zł (z tytułu pretensji głównej i odsetek) w ustalonych ratach oraz połowę należnych kosztów procesu.

Wobec zawarcia ugody sądowej, załatwiającej w całości toczący się między stronami spór sądowy, wydanie orzeczenia merytorycznego stało się zbędne i zaszły przesłanki umorzenia postępowania w sprawie (art. 355 § 1 k.p.c.). Skutki procesowe zawarcia ugody przed Sądem Najwyższym są określone w art. 386 § 3 k.p.c. (w związku z art. 393[19] k.p.c.). Należało w konsekwencji uchylić zaskarżony wyrok oraz wyrok Sądu pierwszej instancji i postępowanie w sprawie umorzyć.

Przepis art. 386 § 3 k.p.c. nie określa wprawdzie formy orzeczenia, ale wypada przyjąć, że powinno ono mieć formę postanowienia. Nie jest to bowiem rozstrzygnięcie co do istoty sprawy (art. 316 § 1 k.p.c.), dla którego właściwa jest forma wyroku, lecz orzeczenie dotyczące biegu postępowania (por. art. 354 k.p.c.). Ponadto orzeczenie o umorzeniu postępowania zawsze zapada w formie postanowienia (art. 355 § 1 k.p.c.).

Forma orzeczenia uzależniona jest od przedmiotu rozstrzygnięcia. Nie występuje zatem gradacja orzeczeń, która by samoistnie uniemożliwiała uchylenie wyroku postanowieniem. Dla orzeczenia z art. 386 § 3 k.p.c. - z uwagi na przedmiot regulacji - właściwa jest forma postanowienia (art. 354 k.p.c. w związku z art. 391 k.p.c. i art. 393[19] k.p.c.). W konsekwencji w tej formie sąd umocowany jest także orzec o uchyleniu zaskarżonego wyroku. Odpowiednie stosowanie art. 386 § 2 k.p.c. w postępowaniu kasacyjnym (art. 393/19/ k.p.c.) oznacza ponadto, że w następstwie zawarcia ugody sądowej w tym postępowaniu konieczne jest uchylenie wyroków pierwszej i drugiej instancji.