Postanowienie z dnia 1997-11-28 sygn. I CKN 317/97

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt I CKN 317/97

Postanowienie z dnia 28 listopada 1997 r.

Kasacja nie przysługuje w sprawie o określenie zarządu wspólnym prawem najmu lokalu.

Przewodniczący: sędzia SN M. Sychowicz.

Sędziowie: SN A. Górski (sprawozdawca), SA I. Gromska-Szuster.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 1997 r. na rozprawie sprawy wniosku Marka A., z udziałem Anety K., Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w M. i Urzędu Miasta i Gminy w M., o ustalenie sposobu korzystania, na skutek kasacji uczestniczki Anety K. od postanowienia Sądu Wojewódzkiego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 15 października 1996 r. sygn. akt (...)

postanowił odrzucić kasację.

Uzasadnienie:

Postanowieniem z dnia 11 marca 1996 r. Sąd Rejonowy w Myśliborzu ustalił sposób korzystania przez współuprawnionych do lokalu mieszkalnego położonego w M. przy ul. Bohaterów Warszawy 28/11 w ten sposób, że: wnioskodawcy Markowi A. przyznał do korzystania pokój nr 2 o pow. 14,69 m2, pokój nr 3 o pow. 15,80 m2 oraz skrytkę nr 7 o pow. 5,25 m2. Uczestniczka Aneta K. otrzymała zaś pokój nr 1 o pow. 17,28 m2, kuchnię nr 4 o pow. 16,04 m2, łazienkę nr 6 o pow. 3,72 m2. Przedpokój został pozostawiony obojgu do wspólnego korzystania. Rewizja uczestniczki postępowania Anety K. od tego orzeczenia została oddalona postanowieniem Sądu Wojewódzkiego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 15 października 1996 r. To orzeczenie Sądu Wojewódzkiego zaskarżył kasacją pełnomocnik uczestniczki postępowania, powołując obie jej ustawowe podstawy wymienione w art. 393¹ k.p.c. Przy formułowaniu zarzutu naruszenia prawa materialnego, autor kasacji nie wskazał konkretnego przepisu, który, jego zdaniem, naruszył Sąd Wojewódzki. Natomiast naruszenie prawa procesowego polegać ma na tym. że uzasadnienie orzeczenia tego sądu nie odpowiada wymaganiom przewidzianym w art. 328 k.p.c. Z tych przyczyn uczestniczka wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do rozpoznania sądowi pierwszej instancji.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Sprawa dotyczy podziału do korzystania należącego do obojga zainteresowanych prawa najmu lokalu. Taka sytuacja nie jest wprost uregulowana w przepisach kodeksu cywilnego. W orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się dopuszczalność - stosowania do wspólności praw - w drodze analogii przepisów o współwłasności (por. przykładowo uchwałę z dnia 29 września 1978 r. III CZP 56/78 - OSNCP 1979, poz. 61 i uchwałę z dnia 28 marca 1980 r. III CZP 11/80 - OSNCP 1980, poz. 139). Ten kierunek wykładni należy zaaprobować. Zastosowanie takiej analogii w zakresie prawa materialnego w niniejszej sprawie pociąga za sobą określone konsekwencje procesowe. Zgodnie bowiem z art. 519[1] § 2 pkt 1 k.p.c., kasacja nie przysługuje w sprawach dotyczących zarządu związanego ze współwłasnością. Nie ulega wątpliwości, że podział do korzystania jest jedną z form sprawowania zarządu rzeczą wspólną.

Skoro przepisy procedury nie przewidują możliwości zaskarżenia kasacją orzeczeń sądu drugiej instancji wydanych w sprawach dotyczących zarządu związanego ze współwłasnością, to kasacja nie przysługuje także w sprawie o określenie zarządu wspólnym prawem najmu lokalu. Dlatego też Sąd Najwyższy na podstawie art. 519¹ § 2 pkt 1 k.p.c. w zw. z art. 393⁸ § 1 k.p.c. odrzucił kasację jako niedopuszczalną, zasądzając jednocześnie na podstawie art. 520 § 3 k.p.c. od uczestniczki na rzecz wnioskodawcy zwrot kosztów postępowania kasacyjnego.