Postanowienie z dnia 1997-01-15 sygn. III CZP 1/97
Numer BOS: 801614
Data orzeczenia: 1997-01-15
Rodzaj organu orzekającego: Sąd Najwyższy
Najważniejsze fragmenty orzeczenia w Standardach:
Zobacz także: Uchwała
Sygn. akt III CZP 1/97
Postanowienie z dnia 15 stycznia 1997 r.
Kasacja nie przysługuje w sprawie o wpis ostrzeżenia na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. Nr 19, poz. 147 ze zm.).
Przewodniczący: sędzia SN H. Ciepła.
Sędziowie: SN A. Wypiórkiewicz (sprawozdawca), SA A. Górski.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 1997 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Spółdzielni Ogrodniczo-Pszczelarskiej "N.(...)" w S., z udziałem Syndyka Masy Upadłości "A.- P.(...)" Spółki z o.o. w W., o wpis w księdze wieczystej, na skutek zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Wojewódzkiego w Białymstoku z dnia 13 listopada 1996 r. sygn. akt (...)
postanowił oddalić zażalenie.
Uzasadnienie:
Sąd Wojewódzki, postanowieniem z dnia 13 listopada 1996 r., odrzucił na podstawie art. 3935 k.p.c. w związku z art. 17 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych kasację wnioskodawczyni - Spółdzielni Ogrodniczo-Pszczelarskiej "N.(...)" w S., wniesioną od postanowienia tegoż sądu z dnia 24 września 1996 r. oddalającego apelację od dokonanego przez Sąd Rejonowy w postępowaniu wieczystoksięgowym wykreślenia z urzędu z działu II księgi wieczystej KW nr (...) wpisu zakazu zbywania nieruchomości. Wnioskodawczyni jest wierzycielem upadłego właściciela nieruchomości uregulowanej w księdze wieczystej. Odrzucając kasację Sąd Wojewódzki przyjął, że wnoszący ją radca prawny nie uiścił wpisu stałego przewidzianego w § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 maja 1993 r. w sprawie określenia wysokości wpisów w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 46, poz. 210 ze zm.).
W zażaleniu na odrzucenie kasacji wnioskodawczyni zarzuciła Sądowi Wojewódzkiemu naruszenie art. 3935 k.p.c., domagając się uchylenia zaskarżonego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zaskarżone postanowienie odpowiada prawu mimo błędnego uzasadnienia.
Dopuszczalność kasacji w postępowaniu wieczystoksięgowym należy oceniać na ogólnych zasadach art. 392 § 1 k.p.c., gdyż ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. Nr 19, poz. 147 ze zm.) w tym przedmiocie nie wprowadza szczególnego uregulowania. Natomiast w ramach art. 37 cyt. ustawy obowiązuje ogólna zasada rozpoznawania sprawy o wpis w księdze wieczystej w postępowaniu nieprocesowym, do którego odpowiednie zastosowanie mają przepisy o procesie (por. art. 13 § 2 k.p.c.). Tym samym należy przyjmować, że także w postępowaniu wieczystoksięgowym kasacja przysługuje wyłącznie od postanowień sądu drugiej instancji, które kończą postępowanie w sprawie.
Tymczasem w niniejszej sprawie kasacja wniesiona została od postanowienia sądu drugiej instancji, które nie kończy postępowania w sprawie w rozumieniu art. 392 § 1 k.p.c. Dotyczy ono bowiem orzeczenia sądu wieczystoksięgowego, podjętego w ramach instytucji ostrzeżenia uregulowanej w art. 10 ust. 2 ustawy o księgach wieczystych (...). Wykreślając z urzędu wpis zakazu zbywania nieruchomości sąd ten uznał, że jego wprowadzenie do działu III księgi wieczystej nie miało podstawy prawnej. Stanowisko to podzielił Sąd Apelacyjny, który potraktował wpis zakazu jako w istocie adnotację podlegającą wykreśleniu odpowiednio do treści § 35 ust. 2 zd. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 marca 1992 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. Nr 29, poz. 128). Oddalenie apelacji nie kończy zatem postępowania w sprawie jako całości, czego wymaga art. 392 § 1 k.p.c., lecz prowadzi do rozstrzygnięcia określonej kwestii wpadkowej wiążącej się z postępowaniem wieczystoksięgowym, bez zmiany ujawnionych w księdze wieczystej praw podmiotowych.
W postępowaniu zabezpieczającym lub pełniącym funkcję zabezpieczenia - jak w wypadku ostrzeżenia uregulowanego w art. 10 ust. 2 ustawy o księgach wieczystych i hipotece - kasacja nie przysługuje. Stanowisko, że kasacja przysługuje wyłącznie od postanowień sądu drugiej instancji kończących postępowanie w całej sprawie, wyrażone już zostało w orzeczeniach Sądu Najwyższego: z dnia 14 listopada 1996 r. I CKN 7/96 (OSNC 1997, z. 3, poz. 31) i I CKU 28/96 (nie publ.) z dnia 20 grudnia 1996 r. II CKU 68/96 (nie publ.) i z dnia 20 grudnia 1996 r. i I CZ 30/96 (OSNC 1997, z. 3, poz. 34); z dnia 7 stycznia 1997 r. I CKN 31/96 (nie publ.). Przedstawiona argumentacja prowadzi do wniosku, że kasacja nie przysługuje w sprawie o wpis ostrzeżenia na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece. Biorąc pod uwagę te zasady Sąd Wojewódzki powinien był kasację odrzucić na podstawie art. 3935 k.p.c. jako niedopuszczalną, nie zaś jako nie opłaconą. Jednakże błędne uzasadnienie nie wpływa na prawidłowość samego rozstrzygnięcia.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy na podstawie art. 39318 k.p.c., art. 39319 k.p.c., w związku z art. 397 i 385 k.p.c. oddalił zażalenie.
OSN 1997 r., Nr 4, poz. 36
Treść orzeczenia pochodzi z Urzędowego Zbioru Orzeczeń SN