Postanowienie z dnia 1997-01-15 sygn. III CZP 1/97

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt III CZP 1/97

Postanowienie z dnia 15 stycznia 1997 r.

Kasacja nie przysługuje w sprawie o wpis ostrzeżenia na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. Nr 19, poz. 147 ze zm.).

Przewodniczący: sędzia SN H. Ciepła.

Sędziowie: SN A. Wypiórkiewicz (sprawozdawca), SA A. Górski.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 1997 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Spółdzielni Ogrodniczo-Pszczelarskiej "N.(...)" w S., z udziałem Syndyka Masy Upadłości "A.- P.(...)" Spółki z o.o. w W., o wpis w księdze wieczystej, na skutek zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Wojewódzkiego w Białymstoku z dnia 13 listopada 1996 r. sygn. akt (...)

postanowił oddalić zażalenie.

Uzasadnienie:

Sąd Wojewódzki, postanowieniem z dnia 13 listopada 1996 r., odrzucił na podstawie art. 393⁵ k.p.c. w związku z art. 17 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych kasację wnioskodawczyni - Spółdzielni Ogrodniczo-Pszczelarskiej "N.(...)" w S., wniesioną od postanowienia tegoż sądu z dnia 24 września 1996 r. oddalającego apelację od dokonanego przez Sąd Rejonowy w postępowaniu wieczystoksięgowym wykreślenia z urzędu z działu II księgi wieczystej KW nr (...) wpisu zakazu zbywania nieruchomości. Wnioskodawczyni jest wierzycielem upadłego właściciela nieruchomości uregulowanej w księdze wieczystej. Odrzucając kasację Sąd Wojewódzki przyjął, że wnoszący ją radca prawny nie uiścił wpisu stałego przewidzianego w § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 maja 1993 r. w sprawie określenia wysokości wpisów w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 46, poz. 210 ze zm.).

W zażaleniu na odrzucenie kasacji wnioskodawczyni zarzuciła Sądowi Wojewódzkiemu naruszenie art. 393⁵ k.p.c., domagając się uchylenia zaskarżonego orzeczenia.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Zaskarżone postanowienie odpowiada prawu mimo błędnego uzasadnienia.

Dopuszczalność kasacji w postępowaniu wieczystoksięgowym należy oceniać na ogólnych zasadach art. 392 § 1 k.p.c., gdyż ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. Nr 19, poz. 147 ze zm.) w tym przedmiocie nie wprowadza szczególnego uregulowania. Natomiast w ramach art. 37 cyt. ustawy obowiązuje ogólna zasada rozpoznawania sprawy o wpis w księdze wieczystej w postępowaniu nieprocesowym, do którego odpowiednie zastosowanie mają przepisy o procesie (por. art. 13 § 2 k.p.c.). Tym samym należy przyjmować, że także w postępowaniu wieczystoksięgowym kasacja przysługuje wyłącznie od postanowień sądu drugiej instancji, które kończą postępowanie w sprawie.

Tymczasem w niniejszej sprawie kasacja wniesiona została od postanowienia sądu drugiej instancji, które nie kończy postępowania w sprawie w rozumieniu art. 392 § 1 k.p.c. Dotyczy ono bowiem orzeczenia sądu wieczystoksięgowego, podjętego w ramach instytucji ostrzeżenia uregulowanej w art. 10 ust. 2 ustawy o księgach wieczystych (...). Wykreślając z urzędu wpis zakazu zbywania nieruchomości sąd ten uznał, że jego wprowadzenie do działu III księgi wieczystej nie miało podstawy prawnej. Stanowisko to podzielił Sąd Apelacyjny, który potraktował wpis zakazu jako w istocie adnotację podlegającą wykreśleniu odpowiednio do treści § 35 ust. 2 zd. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 marca 1992 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. Nr 29, poz. 128). Oddalenie apelacji nie kończy zatem postępowania w sprawie jako całości, czego wymaga art. 392 § 1 k.p.c., lecz prowadzi do rozstrzygnięcia określonej kwestii wpadkowej wiążącej się z postępowaniem wieczystoksięgowym, bez zmiany ujawnionych w księdze wieczystej praw podmiotowych.

W postępowaniu zabezpieczającym lub pełniącym funkcję zabezpieczenia - jak w wypadku ostrzeżenia uregulowanego w art. 10 ust. 2 ustawy o księgach wieczystych i hipotece - kasacja nie przysługuje. Stanowisko, że kasacja przysługuje wyłącznie od postanowień sądu drugiej instancji kończących postępowanie w całej sprawie, wyrażone już zostało w orzeczeniach Sądu Najwyższego: z dnia 14 listopada 1996 r. I CKN 7/96 (OSNC 1997, z. 3, poz. 31) i I CKU 28/96 (nie publ.) z dnia 20 grudnia 1996 r. II CKU 68/96 (nie publ.) i z dnia 20 grudnia 1996 r. i I CZ 30/96 (OSNC 1997, z. 3, poz. 34); z dnia 7 stycznia 1997 r. I CKN 31/96 (nie publ.). Przedstawiona argumentacja prowadzi do wniosku, że kasacja nie przysługuje w sprawie o wpis ostrzeżenia na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece. Biorąc pod uwagę te zasady Sąd Wojewódzki powinien był kasację odrzucić na podstawie art. 393⁵ k.p.c. jako niedopuszczalną, nie zaś jako nie opłaconą. Jednakże błędne uzasadnienie nie wpływa na prawidłowość samego rozstrzygnięcia.

Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy na podstawie art. 393¹⁸ k.p.c., art. 393¹⁹ k.p.c., w związku z art. 397 i 385 k.p.c. oddalił zażalenie.

OSN 1997 r., Nr 4, poz. 36